Desiree van Doremalen

Alle huisartsen, medisch specialisten en jeugdartsen in Maassluis roep ik op om zich niet met een kluitje in het riet te laten sturen.

Waar zijn we in dit land toch in beland met z’n allen? Wat maakt dat deze regering zo erg de realiteit uit het oog verloren heeft, dat zij kennelijk niet meer weten van hoeveel leefgeld mensen in dit land al jaren rond moeten komen.

Als burger van Maassluis en belastingbetaler verwacht ik dat belastinggelden effectief worden besteed en niet in een bodemloze put worden gesmeten . De gemeenteraad dient hier op toe te zien. We weten nu dat er nagenoeg niets geregistreerd en niemand weet dus waaraan belastinggeld bestemd voor jeugdbescherming wordt uitgegeven.

Voor mij is iedereen gelijk. Ik ga ervan uit dat jij weet wat voor jou het beste is, en dat je ook een beetje oplet dat je mij niet in gevaar brengt. Dat jij je goed informeert en daarin de beste beslissing neemt.

Tunnelvisie. Sinds wanneer is wensdenken een vorm van beleid? Dat beleidsmakers en het college niet worden gehinderd door enige kennis van de feiten en van de werkelijkheid van alledag, dat is wel duidelijk.

Vrijblijvende maar niet vrijwillige jeugdhulp’ zoals het wordt beoogd in de nieuwe Maassluise jeugdhulpplannen dreigt een koevoet te worden om in te breken in een gezin, de band tussen kinderen en ouders te beschadigen en het perspectief van kinderen om zeep te helpen.

Na het lezen van het artikel in de Schakel ging ik op zoek naar wijzigingen in de Jeugdwet die de nieuwe aanpak van de gemeente Maassluis legitiem zouden kunnen maken. Een wetswijziging die deze werkwijze legitiem zou maken is tot op heden niet gepubliceerd in de Staatscourant.

Daarom motiveer ik met deze open brief waarom dit idee de prullenbak in kan en waarom de gemeenteraad beter niet kan instemmen met dit Schotse model.