Tot de grootste ergernissen van de Maassluizer, als deze al bestaat, behoort hondenpoep en de toestand van het groen in de buitenruimte. Nu is groen een breed begrip. Plantsoenen, parkjes, snippergroen verstopt tussen woningen, om maar te zwijgen van het soms kniehoge onkruid tussen straattegels, het hoort er allemaal bij. En inderdaad de staat van onderhoud is heel divers. Zelfs binnen één strook groen komt het in Maassluis voor dat de staat van onderhoud niet te vangen is met het woord homogeen.

Nu heeft de gemeente besloten om samen met de inwoners van Maassluis een rondje langs de velden te maken. Dit heet in het jargon van wethouder Keijzer een schouw. Goede zaak lijkt me, immers niet alleen Keijzer woont hier en heeft een mening over het groen in onze stad.

Toch verbaas ik me een beetje over de werkwijze. Dat werd ingegeven door drie dingen. Ten eerste hoorde ik dat maatlat van de schouw niet is “wat vindt de burger” Nee, de maatlat van het CROW wordt gehanteerd. Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets CROW maar dat is het nationale kennisplatform voor infrastructuur, verkeer, vervoer en buitenruimte. Een jaar of wat geleden hield het CROW zich alleen bezig in de GWW sector maar zij is niet op het achterhoofd gevallen en heeft de problemen bij de krimpende gemeenten ontdekt die “meer met minder” moeten doen en bieden hier een helpende hand.

Het tweede was een medewerker van een of ander bureau die waarschijnlijk met de Weedviewer op de rozenlaan bezig was. Een hulpmiddel om het onkruid op verhardingen te beoordelen en te classificeren. Aan de hand van digitale foto’s van een deel van de verharding in een meetvak berekent de Weedviewer de onkruidbedekking en vergelijkt deze met de CROW maatlat voor onkruidbezetting op verhardingen.

Daar ligt de kern van mijn bezwaar. Er is sprake van een (online) kwaliteitscatalogus, er is een beheersystematiek, er is een helpdesk voor als je het even niet meer weet. Ik heb het gevoel dat kwaliteitsplannen leiden tot vinkjes zetten op de goede plaats. Het gevoel bekruipt me dat het boerenverstand ondersneeuwt door een technocratische oplossing. Nu leidt dit niet tot (bijna) rampen als bij Odfjell maar de systematiek is hetzelfde.

Het derde is de Maassluis App. Ik heb een melding gedaan, toevallig over bossages die m.i. veel te hoog zijn. Na drie dagen zag ik op de App dat mijn melding was afgehandeld. Dat was het. Ik hoorde noch zag iets gebeuren. Dat zou toch anders moeten als je de gemeente via een App kan bevragen dan wil ik niet afgehandeld zien. Ik wil graag weten wat dit betekent. Communicatie dus. En ja, nee is ook een antwoord.

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022

1 Reactie

  1. Bert Ripke
    3 augustus 2013 at 14:29

    Niet alleen de hondepoep en het verwaarloosde groen, maar ook de fietspaden mogen wel eens aangepakt worden losse tegels tegels waartussen bijna een fietsband past, in de bochten hoogteverschil tussen de rijen tegels zodat je goed uit moet kijken andrs ga je onderuit. Zeker de fietspaden langs de westlandse weg liggen er beroerd bij.