Column: Bejaarde bevuild

“De jongelui zijn weer op visite geweest,” klaagt de bejaarde, “Kijk eens wat een troep ze hebben achtergelaten. Het hele huis ligt bezaaid met rommel”. Haar woonkamer is in principe een mooie, schone ruimte. Haar hulp zorgt regelmatig voor een schoonmaakbeurt, maar als haar kleinkinderen langs zijn geweest, is daarvan maar weinig meer te merken.

Links en rechts zijn restanten van kleverige kauwgom achtergelaten, er zwerven overal limonadeblikjes. Diverse verpakkingsmaterialen van chips en snoep liggen hier. Daar zwerven bierflesjes. Op de grond liggen bekers, bakjes en zakjes van McDonalds. In een hoek zijn doorgebladerde folders en kranten achteloos op de grond gesmeten. Er zijn peuken uitgedrukt in de plantjes. Er is van alles te voorschijn gehaald en dat staat nu achteloos achtergelaten, zo maar ergens. De hond heeft zijn behoefte gedaan in een hoek van de woonkamer.

Zucht. De bejaarde wordt er moedeloos van. Ze is zelf niet in staat om het allemaal op te ruimen. Ze is er te oud en te wijs voor, maar soms zou zij wel eens willen dat ze met grof geweld kon ingrijpen. Weg met al dat vuil! Daarom vraagt ze om hulp en er komt direct iemand aangesneld. Ze zegt: “Ik kan het niet alleen. Hoe moet ik alles weer toonbaar maken?” De zorgzame hulp maakt alles weer schoon en ruimt al foeterend op ‘die lui van tegenwoordig’ alles weer op. Na een uurtje zegt ze: “Zo, het ziet er weer piekfijn uit. Mevrouw A. wat zou het fijn zijn als die jongelui zich bewust waren van de troep die ze maken. Kunt u niet eens met ze praten, opdat ze inzien wat ze aanrichten?” De bejaarde antwoordt: ”Ach kind, ze staan er niet voor open. Ik heb al zo vaak geprobeerd om hen dat te laten inzien. Ze zien de gevolgen niet. Ze laten het achter en kijken niet om. Ze houden geen rekening met deze bejaarde. Ik zeg het zo vaak tegen hun ouders. Die vinden dat ik mij geen zorgen moet maken, het was toch gezellig? De ouders zijn veel te druk met zaken voor zichzelf. Die willen niet als lastig worden gezien door hun kinderen. Ze laten het gewoon gebeuren”.

Bovenstaande is een vreselijk verhaal. Te erg voor woorden. U denkt onmiddellijk dat zou ik mijn moeder nooit aandoen.

Nooit?

Lees het stuk nog eens inclusief de kopregel, maar dan aarde in plaats van bejaarde, gemeentelijke reinigingsdienst in plaats van hulp en openbare ruimte in plaats van woonkamer. Bent u een van de jongelui of nog erger een ouder die geen zin heeft om het goede voorbeeld te geven?

Maassluis, verbeter de wereld begin bij uzelf.

nr 5, week 31, 2013