De stadsregio heeft een heuse eigen website. Logisch want ze nemen zichzelf zeer serieus. Diverse onderwerpen die de macht en draagkracht van individuele gemeenten te boven gaan, worden door dit orgaan opgepakt. Een voorbeeld is het openbaar vervoer. Dat onderwerp trekt mijn speciale aandacht. Dat komt doordat deze instantie een metrolijn gaat doortrekken langs mijn stad. ‘Mijn stadje’ zoals onze woensdagcolumnist M.A. Sluizer jr. het consequent blijft noemen, maar dat terzijde.

Er wordt zoals valt te verwachten heel optimistisch en vol vertrouwen geschreven over De Hoekse lijn.

De bestaande stations zullen worden omgebouwd en er verrijst een nieuw station in de Steendijkpolder.

Een zinsnede valt mij op: ‘Onderdeel van het project is de volledige modernisering van alle stations langs de lijn, waardoor de sociale veiligheid en het comfort aanzienlijk zullen verbeteren’. De sociale veiligheid verbeteren. Daar moest ik zolang over nadenken, dat ik toch maar even het woordenboek wilde raadplegen.

 

Sociaal; het hebben van gevoel voor de noden van de medeleden van de samenleving, als in humanitair, medemenselijk en menslievend. Dat klinkt heel mooi en wordt in christelijke kringen ook als zodanig verstaan, maar ik kan mij niet voorstellen dat het daarover gaat.

 

Een andere definitie zegt: Sociaal; betrekking hebben op de menselijke samenleving en maatschappij.

Ik vertrouw het nog niet erg en lees daarom op die website de pagina Sociale veiligheid binnen het ov.

Dan komt de aap uit de mouw.

De stadsregio onderzoekt jaarlijks hoe de sociale veiligheid in het openbaar vervoer zich ontwikkelt. Daarbij wordt gekeken naar het gevoel van veiligheid van de reiziger, zowel in de voertuigen als op de haltes en stations, en naar hoe het personeel de veiligheid waardeert. Ook het aantal meegemaakte incidenten wordt hierin meegenomen. Een belangrijke doelstelling binnen het sociale veiligheidsbeleid is het terugdringen van het zwartrijden.

Het gevoel van veiligheid van de reiziger wordt in een adem genoemd met ‘hoe het personeel veiligheid waardeert’ en daarbij is ‘terugdringen van zwartrijden’ een speerpunt. Ik krijg sterk de indruk dat het preken voor eigen parochie is. Personeel is niet de reiziger (!) en de zwartrijder is wel een reiziger – weliswaar een illegale maar het blijft een reiziger – en die moet juist worden aangepakt, vinden ze. Ik denk dat de te vervoeren mens – de reden van bestaan van de lijn – ook hier weer volledig ondergeschikt wordt gemaakt aan economische belangen.

O ja, buiten de spitsuren zullen er ook nog goederentreinen over dit spoor rijden. Het prijskaartje is 312 miljoen. De RET financiert de metrostellen, maar de stadsregio – waarvan Maassluis onderdeel is – draagt als exploitant de overige kosten voor beheer en onderhoud.

Ik meen mij meerdere debacles te herinneren sinds de NS een splitsing aanbracht tussen Vervoersbedrijf en ProRail. De Fyra en ook ‘All the leaves are brown ‘, meer hoef ik er niet over te zeggen, toch?

Jelle Ravestein

18-10 nr. 17, week 43

 

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■