Ik ben best trots op mijn stadje dat zich opmaakt voor haar vierhonderd jarig bestaan. Het is terecht dat er flink geld wordt gestoken in de renovatie van het oude centrum, dat is tenslotte echt en authentiek.

De straatlantaarns hebben een mooi nostalgische uitstraling, ouderwets en toch ook weer niet. De bestrating is weer op orde, er zijn slimme functionele afwateringsgoten aangebracht. Al hoewel niet overal even slim: bij sommige winkels liggen die gootjes pal voor de entree, niet erg handig en op deze wijze komen klanten onverwacht de winkel binnenvallen op een onbedoelde wijze. Bij dit soort onhandigheden vraag ik mij steeds weer af welke uitvoerder of opzichter er met een flinke kater heeft lopen toezien op dit werk. Zo iets zie je toch meteen, vooraf, voordat je begint?

De kademuur bij de Wagenbrug heeft zijn oorspronkelijke spoelstoep teruggekregen. Leuk vanuit historisch perspectief, maar ik betwijfel of er iemand ooit maar iets zal komen spoelen; zo schoon is het water nu ook weer niet.

 

De Markt wordt teruggebracht in een staat die een van de vorige versies uit het verleden moet voorstellen. Wie het niet gelooft, kan het met eigen ogen controleren in de rijke verzameling van oude foto’s op de website van de Historische Vereniging Maassluis.

Al met al ziet Maassluis er straks pico bello uit… aan de buitenkant. Daar zit voor mij dan ook het pijnpunt: de etalages en de winkels die in het centrum staan, ogen troosteloos. Diverse ondernemers staat het water tot aan de lippen. Sommigen hebben het bijltje bij neergegooid, getuige de leegstand.

Er wordt getracht om deze panden weer verhuurd te krijgen, maar dit vereist een andere mentaliteit. Daarvoor heb je inventieve geesten nodig die buiten de kaders – outside the box – durven denken. En die ben ik in ons stadje nog niet tegengekomen. De huidige binnenstadmanager is een ondernemer van de oude stempel. Als ik hem was, hield ik de eer aan mijzelf. Van de bestuurders moeten we in ieder geval geen ingenieuze mooie acties meer verwachten. De meesten zijn oude knarren die comfortabel op het pluche zitten tot de komende verkiezingen. ik heb hen in de raadsvergaderingen nog niet kunnen betrappen op een verstandige voorstel op dit terrein, maar wellicht ligt dat aan mij. Die vergaderingen zijn tenslotte wel erg saai en menig onzinnige vraag uit de oppositie helpt het proces ook niet in de goede richting.

Verdraaid, zo ben ik ongemerkt toch weer bij de politiek terecht gekomen. Nu ja, je moet een oude vos ook geen nieuwe truukjes willen leren. We gaan op naar een nieuw bestuur met nieuw elan en nieuwe ideëen. In 2014 gaat de vernieuwing gebeuren, hoe dan ook.

M.A. Sluizer jr.

M.A. Sluizer Jr.

M.A. Sluizer Jr.

M.A. SLUIZER Junior | Levensgenieter | Stadscriticus | Woensdagcolumnist in de periode 2011-2013 | Incidentele gastcolumnist van 2015-2020