Van 22 september tot 1 oktober is er de jaarlijkse week tegen de eenzaamheid. Een mooi initiatief dat aandacht wil vragen voor de vele eenzamen in de huidige maatschappij.

Men organiseert een congres, workshops, een festival. Dat is allemaal hard nodig omdat er steeds meer eenzaamheid is. Ook tijdens de gebiedsbijeenkomst vanuit de gemeente wordt op woensdag 21 september dit onderwerp besproken.

De weg kwijt

Natuurlijk moet een gemeente het initiatief nemen om ons wakker te schudden, want wij zijn de afgelopen vijftig jaar op dat terrein volledig de weg kwijtgeraakt.

In de jaren zestig vocht men voor inspraak, in de jaren zeventig voor welvaart, in de jaren tachtig voor mogelijkheden voor individuele ontplooiing en de eigen identiteit. In de jaren daarna sloeg de maatschappij helemaal door naar hebben-hebben-hebben dankzij de internetbubble. In de jaren nul van deze eeuw is iedereen steeds verder verindividualiseerd. Internet bracht emailverkeer, webshops, forums, social media, webcams en smartphones. Voeg daarbij dat velen ontkerkelijkt zijn en daardoor geen onderlinge binding meer hebben. Sportverenigingen zouden een sociaal bindmiddel kunnen zijn, ware het niet dat men alleen tijdens training en wedstrijd elkaar opzoekt. Daarna moet men weer snel verder, want ….

Druk, druk, druk

Niemand stond erbij stil: de hele wereld komt de huiskamer binnen en iedereen kan met iedereen communiceren. We winkelen veilig, thuis aan de computer op door ons gewenst tijdstippen. We draaien muziek via ons earphones, waardoor onze omgeving geen last van ons heeft, ook buiten niet. Er luisteren steeds minder mensen naar de radio via de ether, hoogstens eventjes via internet. Hoera voor de 7×24 uurs economie? Men eet minder vaak samen aan tafel omdat er wordt overgewerkt in avond en nachtploegen of thuis. En dan vaak langer dan 8 uur per dag. Ook het ZZP-schap legt grote druk op een sociaal leven. Iedereen lijkt druk, druk, druk.

Door deze tendenzen is de mens niet dichterbij, maar juist verderaf geraakt van zijn eigen leefomgeving. Men mailt, app’t voortdurend, maar de ander zien doet men niet meer. Men is een vreemde geworden in zijn eigen stad, ja straat.

Wie zie jij?

Het trieste is dat we niet langer weten wie er in grote eenzaamheid leeft, wie er behoefte heeft aan een goed gesprek. Wie is er in de eigen omgeving (chronisch) ziek en krijgt van jou persoonlijke aandacht? Ik pleit mijzelf beslist niet vrij als een betweter of onheilsprofeet. Ook bij ons thuis wordt dit probleem ervaren. Wij worstelen met dit probleem en met elkaar: hoe blijft je voldoende in contact, in gesprek en op elkaar betrokken.

Traditionele communicatie verleerd

Dat veel mensen uit hun relatie stappen en niet bereid of in staat zijn om met elkaar te proberen er uit te komen, is ook een teken dat de vaardigheid van intermenselijke communicatie eerder is afgenomen dan toegenomen. Wij maken ons bij wijze van spreke druk over de longontsteking van Hilary Clinton, terwijl wij niet eens de moeite nemen om per telefoon bij de eigen ouders na te vragen hoe het ermee is.

Heeft het nog zin?

En zo vereenzamen we met zijn allen. Zo slaat het gevoel toe dat we ongelukkig zijn, onbegrepen zijn, in de steek gelaten zijn, niet gezien worden, niet geholpen worden, waardeloos zijn en het allemaal geen zin meer heeft.

Laten we proberen een beetje vaker om te zien naar de anderen. En dan niet gedurende deze week, maar op alle dagen van het jaar. Sta er even bij stil wat jij voor jouw omgeving kan betekenen. Niet omdat het mag, wel omdat het moet.

PS

Ook deze column is een voorbeeld van anoniem en uitgesteld contact. Ik praat het liefst één-op-één met mensen. Mocht je mij tegenkomen, en behoefte  hebben aan een gesprek over dit onderwerp aarzel dan niet om mij aan te schieten. Ik hoop dat ik dan een luisterend oor mag zijn voor jou. Hoop … want ja ook ik ben altijd druk-druk-druk, maar dát hoeft jou niet te weerhouden.

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

10 Reacties

  1. Paulette Elens
    20 september 2016 at 14:29

    Zij, die de minste aandacht nodig hebben, schreeuwen het hardst en krijgen het meest. Maar, ook dat is weer makkelijk opgelost on-line. Een leuk antwoord en een plaatje van een hondje met een kwispelend staartje………Pfff…….wát een zwaktebod.

    Zwaaien we nog naar ouderen achter het raam? Doen we voor hen de boodschappen of gaan we naar hen op bezoek?

    De uitkomst is teleurstellend. Minder gelul en meer actie dus.

    Liefs uit Maasland!

  2. B. Scheurwater
    19 september 2016 at 12:36

    Moeilijk onderwerp. Velen zijn eenzaam en willen een ander niet lastigvallen. Bescheidenheid, kijk daar maar doorheen..En ja sommigen zijn liever alleen want je kunt inderdaad veel eenzamer zijn/voelen samen dan alleen. Wat zei Wilhelmina ook al weer: eenzaam maar NIET alleen. Een doordenkertje deze column

  3. Miranda
    19 september 2016 at 10:42

    …. afwijzend reageren. Klopt inderdaad. Zelf denk ik dat dit met schaamte of angst te maken kan hebben. En onzekerheid niet te vergeten.
    Vaak zal je een lange adem nodig hebben om bij een eenzaam persoon te kunnen doorbreken. Vertrouwen is daar voor nodig. In elkaar en jezelf. Oprechte interesse kan nu eenmaal anders opgevat worden door de persoon die eenzaam is.
    Eenzaamheid een breed begrip. Want zelfs met mensen om je heen kan je je eenzaam voelen.

  4. 19 september 2016 at 10:02

    Eenzaamheid is hardnekkig. Omdat eenzaamheid meestal verborgen is. Men kan er over praten in het gebiedsoverleg, maar het zullen juist de eenzamen zijn die daar NIET zullen komen.
    Het is lastig. Als je aan mensen vraagt, hoe gaat het met je, dan krijg je alleen het antwoord, Ja, het gaat goed. Gewoon uit beleefdheid.
    Dit is moeilijk te doorbreken. Men zal ook niet snel toegeven dat hij of zij eenzaam is.
    Ook als men eenzaamheid vermoed bij iemand, en je probeerd een praatje te maken, of vragen een kop koffie te drinken, dan zal er vaak afwijzend gereageerd worden. Vaak is de eenzaamheid ook zelf gekozen.

    Ik denk dat deze column de spijker hard op zijn kop raakt, en een goede analyze geeft hoe dit zo gekomen is de laatste decades. Alles gaat vlug en is oppervlakkig. Men heeft geen tijd meer voor relaties. Men onderhoud zijn contacten via Facebook, wat eigenlijk niets anders is als een spiegel dat je de buitenwereld wilt voorhouden.

    Het probleem zit diep, en is alleen te doorbreken als je echt tijd en moeite in een relatie wilt steken. En wie wilt dat?
    En dan moet je nog eerst achter die deur zien te komen. Want met een liftpraatje over het weer of de hond kom je er niet.

    • ton
      19 september 2016 at 14:35

      Daar is ook misschien wel professionele ondersteuning bij nodig maar een buurtvereniging/bew.com. zou zich daar veel meer in kunnen verdiepen zonder eerst weer alle nadelen op te sommen. Die staan er vaak het dichts bij.

  5. Aad Rieken
    19 september 2016 at 09:33

    ”EENZAAMHEID!”

    ”EEN(S)Z(S)A(A)M-EN UIT!”

  6. ton
    19 september 2016 at 09:16

    Volgens mij heb ik het redelijk begrepen. 🙂 Goed verhaaltje.
    Raar maar waar, tussen alle mensen kan je soms eenzaam zijn.
    Ik herken mezelf gelukkig niet in het niet omzien naar anderen, tenzij anderen dit niet op prijs stellen. Spiegelgedrag heet dat geloof ik??

  7. Miranda
    19 september 2016 at 08:43

    Goede column jelle! Wanneer kom je een bakkie doen?

  8. Lies
    19 september 2016 at 08:29

    Goede column weer Jelle!

  9. Aad Rieken
    19 september 2016 at 08:10

    ”GOED GEZIEN!”