Column: Bij de konijnen af

Ik neem u mee terug naar de week voor kerst 2011. Mijn vrouw gaat onze hondjes uitlaten en rijdt naar het einde van de wijk om aldaar richting Het Scheur te lopen. Na afloop ziet zij een jong konijntje lopen en haar dierenliefde slaat meteen toe. En duurt tot heden, want…

Het is een jong ding – voor de duidelijkheid: ik bedoel dat konijntje – en mijn vrouw doorziet meteen de toestand. Met behulp van een handdoek vangt ze het dier, vraag niet hoe. Maar dan. Een auto met drie hondjes die het heerlijk vinden in het wild op konijnen te jagen. Ze neemt het beestje op schoot en rijdt naar dierenkliniek De Polder.

“Nee wij vangen geen dieren op, hoe jong ze ook zijn. Succes verder”.

Dat wij in de loop van de voorgaande twintig jaren flink wat geld in die praktijk hebben gestoken boeit niet, maar het is voor ons een Grexit moment avant la lettre …

Het diertje krijgt uit armoede dan maar tijdelijk onderdak bij ons in een grote caviakooi voor binnenshuis. Oproepen, noch zoektochten op internet leveren een spoor richting eigenaar. Dankzij Youp wordt het dier Flappie gedoopt en het diertje haalt makkelijk de oliebollen.

En veel meer….

Vrouwlief besluit dat het dier mag blijven en in de loop van de zomer moet er een buitenhok komen. De teller loopt: hok, voedsel. Ach ja. En het beest huppelt af en toe los. Totdat zij – voor de duidelijkheid: ik bedoel dat konijntje – tracht het grasveld om te ploegen. Dan ben ik het zat. Ik vind dat ze er niet meer uit mag!

Maar ik heb niks te vertellen…

Richting najaar 2013 nadert het moment dat mijn vrouw ter operatie naar het ziekenhuis moet en ze geeft de instructie mee dat ik het dier af en toe in huis los moet laten lopen. Zo geschiede. De postoperatieve periode blijkt moeizaam met een paar keertje kantje boord. Op dagen dat ik thuis werk, laat ik het konijn af en toe lopen. Totdat ik op een dag ontdek dat de toevoerdraad van de adapter van de laptop voor driekwart is doorgeknaagd.

Nader inspectie levert nog twee schemerlampen met dito conditie. Nog een wonder dat er geen kortsluiting of elektrocutie heeft plaatsgevonden. Dat worden herstel- en vervangkosten. Vrouwlief weet van niets want zij ligt nog weken in het ziekenhuis.

Voor mij mag ze er niet meer uit. Voor de duidelijk: ik bedoel dat konijn. In de zomers die volgen, blijk ik weer weinig gewicht in de schaal te leggen….

Onze honden zitten inmiddels onder de plak bij Flap, dus daar wringt hem niet de schoen. Ik heb, omdat ze zo graag koel wil liggen, op diverse plaatsen in de tuin kuiltjes moeten dichtgooien. Ik kan er tot nu toe aardig mee omgaan.

Tot deze week….

In de verzengende hitte bleek het monster – voor  de duidelijkheid: ik bedoel het konijn – achter onze blokhut gekropen en daar een megakuil van twee tegels lang en een tegel diep te hebben gegraven in het zand. Het is op het randje van een steunpunt van de blokhut. En nu mag ik proberen achter die hut te komen. Tussen schutting  de blokhut is het maximaal een tegel breed en de doorgang nog minder. Overdwars gaat mij dat wel lukken, maar hoe ga ik dan bukken? Je snapt hoe blij ik ben met dat extra werk.

Het is bij de konijnen af!