Op de eerste donderdag van 2014 denk ik bij mijzelf: Laat ik ook eens de nieuwjaarsreceptie bezoeken van het college van B&W dit jaar. Enerzijds omdat ik al jaren de illusie heb dat het een dynamische interactie is met hen die er toe doen in Maassluis, anderzijds is mij van diverse kanten aangegeven dat het een leuke aangelegenheid is. Zo gedacht, zo gedaan.
Het begint goed met het hartelijke welkom aan de entree door Johan van Oldebarneveldt. Deze volgens overlevering stuurse raadspensionaris heeft deze dag een joviale uitstraling die veel weg heeft van de Gemijterde Spanjool die eind november op een woensdagmiddag aan de Bibliotheek een bezoek had gebracht. Daarna een hartelijke jongedame die de consumptiemuntjes uitdeelt en het uitspreken van “de beste wensen” aan mijn adres door de jonge enthousiaste ondernemer van Jopa Events. Jong en dynamisch.
Het tactisch opgestelde zangkoor nuanceert dat beeld: op zijn best vijftig plus. Nu tracht ik de massa op waarde te schatten die zich opstelt alsof het een Koninginnedag “Juliana style” is: langzaam schuifelen in een rij voor Koning Koos. Ik zie geen folkloristische uitdossing, geen kruidenkoeken, klompen of anderszins lokale parafernalia. Ik ontwaar een heleboel arrivés van veertig of ouder en nog veel meer have-beens: mensen die hun sporen in het verleden hebben liggen en tot de oude garde behoren.
Mijn hoop om jonge dynamische ondernemende plaatsgenoten te ontmoeten, is wel heel snel getorpedeerd. Ik ontwaar toch nog een flitsende jonge man: de fotograaf. Daarmee is de koek wel zo een beetje op. Ik zie de gepensioneerde voorganger van Koos, diverse ex-raadsleden dik in de zeventig, een arts-in-ruste, wandelstokken, gehoorapparaten, grijze hoofden, ex-voorzitters en ex-leden van de vroegere Ondernemersfederatie. Een enkele jonge man en jonge vrouw loopt verloren rond met de ziel onder de arm. Zo voelt zich dus een kat in een vreemd pakhuis. Ook de diverse officiële intermezzi stellen het beeld niet bij.
Ik verlaat kort voor het geplande einde de gastvrije Koningshof. Terwijl ik naar buiten loop, realiseer ik mij: het heeft te veel weg van de receptie van een gepensioneerde of een koffie-met-cake samenzijn na afloop van een teraardebestelling. Dat laatste is niet het geval of het moet zijn dat ik definitief afscheid neem van een illusie.
Of verwachten jullie dat het allemaal anders wordt na de verkiezingen voor de gemeenteraad in maart?
Jelle Ravestein
3 Reacties
Beste Jelle,
Klopt deze dame had iets belangrijkers dan handjes schudden te doen op deze donderdag
Wel jammer, ik heb nog even getwijfeld maar het andere doel was toch net wat belangrijker.
Wel jammer zeg nu achteraf bekeken, anders hadden wij vast nog gezellig even kunnen babbelen onder het genot van een drankje of moet ik zeggen, communiceren?
Of nee daar voeg ik niets aan toe maar
Tip:
Voor jonge ondernemers te ontmoeten moet je niet op zulke recepties zijn dat is voor bejaarde mensen 😛
Waar wel dat vertel ik je de volgende keer 😉
*Nog een gelukkig en gezond 2014!
beste karin dat jij hier bitterheid in ziet, verbaast mij.
Wat de vrolijkheid betreft: ik vergelijk het met de receptie v e gepensioneerde of een koffietafel na afloop v e begrafenis: die zijn altijd erg geanimeerd op het vrolijke af.
De juiste mensen voor mij waren er niet: ik kwam immers voor jonge enthousiaste ondernemers!
Dus gemist omdat ze er niet waren. Alleen de man van jopa events was een energieke vent.
Jij was er trouwens niet. Dat had de gemiddelde leeftijd ongetwijfeld omlaag gehaald 🙂
Oh wat een bitterheid
De nieuwjaars receptie verloopt altijd juist heel vrolijk
Dan heb je de borrel en de juiste mensen gemist 😉