Dit is een verhaal ‘uit het leven gegrepen’, waarvan de ik-figuur (Ronald van Santvliet) zei: ‘Ik kan zoiets nooit goed op papier krijgen, zou jij dit verhaal willen vertellen?’ Ik heb hem beloofd dit te delen als een (kerst)boodschap voor ons allen.


Het Sinterklaasfeest is net voorbij en ik geniet nog even na boven mijn geurige cappuccino in het grandcafé. Ik zit met mijn rug naar het raam waardoor ik hem niet zie aankomen. Een mid-veertiger, ik ken hem redelijk goed. Hij ziet er slecht uit. Slechter dan anders. Opvallend onverzorgd, grauwe trekken, een verwezen blik in de ogen.

Even wil de ober hem weren, maar dan ziet hij wie het is en laat hem begaan. Hij zet zich bij mij aan tafel en bestelt een koffie: “Mogge … doe mij maar een sterke bak pleur, want dat is mijn shot voor vandaag”. Hij grijnst en zijn ogen staan nu alert, wijd geopend.

“Weet je…  het zijn allemaal klootzakken bij de overheid … het gemeentehuis, de instanties, de politie … allemaal ongelofelijke klootzakken, verdomme”.

Ik schrik van zijn heftig taalgebruik in combinatie met die felle ogen, maar laat mij er niet door imponeren en antwoord: “We zijn dat allemaal op zijn tijd, toch?”

Hij grijnst en reageert: “Jij hebt mij door, hé? Je hebt wel gelijk. Ik ben ook een klootzak … geworden … weet je wel … ik moet … mijn verslaving … niemand die mij helpen wil … het is allemaal ikke ikke … en ik moet toch aan mijn spul komen … niet dan?!”

Hij is geen onaardige vent, maar het lijkt erop dat hij zich nu echt totaal niet begrepen voelt en dat heeft invloed op zijn gedrag.

“Weet je … bij de watersportvereniging vinden ze mij een crimineel … goed, ik heb wel eens een accu uit een boot gejat … waar haal ik anders mijn geld vandaan … niemand die mij helpt … bijna dan … jij af en toe met een paar euro´s … niet om spul te kopen … maar voor brood en sigaretten … ik laat jou maar in de waan … weet je wel.”

Hij geeft een vette knipoog.

Ik vraag hem: “Jij gaf net zo af op de gemeente en de overheid … wordt je zo slecht behandeld, ben jij zo onbegrepen? Helpen ze jou niet?”

Ik zet de koffie aan mijn lippen maar het kopje gaat al snel weer naar de tafel, want hij zegt:

“Ze hebben mijn lust en mijn leven afgenomen … de klootzakken … mijn enige bezit. Mijn mooie kano waar ik zo zuinig en trots op ben, weet je wel … ik kon daarmee genieten … de rust … de natuur van Midden-Delfland … ze hebben hem weggehaald  …  ‘in verband met de intocht van de Sint’ … an me reet … in beslag genomen … de klootzakken … die ambtenaren met hun achterlijke regeltjes … in beslag genomen en waarom … omdat ik een ligplek had waar ik niet voor betaalde … gloeiende gloeiende… ik kán het niet betalen! … ze hebben hem van mij afgenomen … van mij … waarom klootzakken … waarom … Hij lag aan de ka … bij het klooster … weet je wel … Ik ga die gasten van de gemeente mollen … ik zal mijn wraak krijgen … let maar op … ”

Ik knik begrijpend en vraag hem: “Maar wat is dan jouw wraak? Wil je dat vertellen?” en denk ondertussen Dit is een mens die in de steek is gelaten, hij is vol wrok of zou het door de drugs komen dat hij zo fel is?

Even aarzelt hij, zijn stem daalt en de veel betekenende blik in zijn ogen jaagt mij angst aan:

“Ja dat ga ik dus aan niemand vertellen, weet je wel … maar het wordt een knaller … heel Maassluis zal zich het lam lazarus schrikken … al moet ik  … ik heb materiaal genoeg verzameld voor mijn uur der wrake … genoeg … maar nu moet ik gaan.“

We staan beiden op, ik reken af en we verlaten het café. Hij steekt de PC Hooftlaan over, terwijl ik mij in de andere richting begeef. Ik maak mij zorgen. Een paar dagen later lees ik in de krant over wapens en een bom. Ik denk: Daar zijn een paar ambtenaren de dans ontsprongen.

Maar dan
Twee weken later spreek ik een vriend en ik vertel hem dit verhaal en dat kano-man plots is overleden aan hartfalen, net voor de kerst. Ik stort mijn hart uit:

Vaak krijgt alleen het gevolg van daden de volle aandacht en rekenen we mensen daarop af – op zich terecht – maar een gevolg heeft een oorzaak. Het zou zoveel beter zijn als we iemand pas beoordelen als we de oorzaak weten, weten waarom iemand zich tot zo iets gedwongen voelt.

Ik vind het zo jammer dat kano-man zo getergd was dat hij dergelijke voornemens had, toch iets wat velen zich mogen aantrekken. Waarom is er met die kano zo strikt volgens de regels – zonder empathie – gehandeld? Er liggen zo vaak onbeheerde bootjes in de vlieten en soms meer dan een jaar, onbeheerd. Ik kan daar met mijn pet niet bij. Een verslaafde pakken, lekker makkelijk. Nu hebben ze kano-man niet gezien als een mens. Het hoeft nooit zover te komen wanneer er door allen écht geluisterd wordt naar de mens achter de burger.

Helaas zijn er zo velen die lijken op kano-man, die begrepen willen worden en waarvoor het nog niet te laat hoeft te zijn, waaronder ook de zogenaamde ‘probleem’ Marokkanen, want ook zij handelen vanuit het gevoel niet begrepen te worden.

Mijn wens voor het nieuwe jaar is dat wij mensen allemaal proberen niet te snel te oordelen. Probeer empatisch te zijn, verplaats je in de ander, handel niet altijd conform regels en wetten maar wat vaker naar wat jouw hart je ingeeft. Behandel mensen, zoals jezelf behandeld zou willen worden en handel vanuit die gedachten naar die ander. Respect voor een medemens.

Ik ben ervan overtuigd dat we dan in vrede en harmonie met elkaar kunnen leven.

Rust in vrede, kano-man.

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

16 Reacties

  1. Anoniempje
    3 januari 2017 at 22:35

    Hier is een link naar het krantenbericht waar de schrijver naar refereerde

    https://www.maassluis.nu/112-berichten/eod-maakt-bom-uit-jan-luykenstraat-onschadelijk/

  2. 26 december 2016 at 15:32

    Ik ben heel blij ,dat er met mij nog zoveel anderen blijken te zijn die hem gekend hebben ,zijn hart zat op de goede plek ,zijn leven is een aaneenschakeling van rampen op alle gebieden . En daarbovenop allerlei instanties die niet wisten wat ze met m aan moesten. En m idd alles afgenomen hebben Een hetze tegen hem voerde gebaseerd op vooroordelen roddels en veronderstellingen die op niets gebaseerd waren.
    Dat hij verknipt was … tja maar als je weet wat hij allemaal voor zijn kiezen gehad heeft, vond ik het nog reuze meevallen. Hij probeerde zijn ellende te verdrinken /verdoven zijn gevoel/de pijn uit te schakelen , dat lukte alleen niet zo goed. Hij kwam wekelijks een bakkie doen en moest zijn verhaal kwijt en met de hond kroelen en we haalden wat leuke verhalen naar boven
    Nu heeft hij eindelijk zijn rust maar ik zal zijn warme persoonlijkheid vreselijk missen ook mijn kinderen zijn er kapot van

    • Ronald
      27 december 2016 at 19:43

      Dank u wel voor u mooi en mooi geschreven reactie

  3. Anoniem
    26 december 2016 at 15:22

    Mooi verhaal over oom ronnie

  4. ton
    26 december 2016 at 14:30

    Ik vind het een oke stukje. Past in het Kerstritueel van heden, waar iedereen aan zich zelf denkt, alleen aandacht voor het luxe heeft, waar veel en liefst duur eten de boventoon voert, veel cadeaus maar..waar over menselijk leed en kleine dingen niet word nagedacht. Hier citeer ik misschien de Paus, niet omdat ik er in geloof maar omdat het waar is.

  5. Gert Jan enzerink
    26 december 2016 at 14:21

    Schitterend verwoord. Is er ook een foto van de kanoman?

  6. 26 december 2016 at 11:43

    Echt een kippenvel verhaal… goed geschreven en aangrijpend zoals Ron was. Vriend in ons leef je voort en we gaan je zeker nooit vergeten !! Dank je wel voor dit alweer fantastische verhaal. Zoals we die allemaal van jou kennen Ron.

    • 26 december 2016 at 13:35

      Mooie reactie Jan….groet Ronald van Santvliet….RIP RON

  7. Karina
    26 december 2016 at 09:52

    Goed gedaan mannen…!! RIP Ronnie

  8. Aad Rieken
    26 december 2016 at 09:41

    ”Alles Kan-O(h)-Man En Niet,
    Ikke En De Rest Kan Stikke!”

  9. Willem Kardol
    26 december 2016 at 09:36

    Dank je wel voor dit uit het hart geschreven stuk.

  10. Ronald
    26 december 2016 at 08:48

    Prachtig verwoord Jelle..zoals de IK figuur de boodschap heeft bedoeld, graag te willen overbrengen.