Column: De zwakste schakel

column nr 40

Het is nog niet zo heel lang geleden dat ik een column wijdde aan pesten. Het betrof toen mijn twee middelste kinderen en we praten over toen groep 5 van de basisschool. Intussen in dit uitgepraat en opgelost en buiten het feit van beginnend tienergedrag, komen mijn dochters niet meer overstuur thuis uit school.

Hoe fijn is dat!

Mijn oudste dochter zit inmiddels alweer 4 maanden op de middelbare school en zij heeft haar draai vrij snel gevonden. Ze verandert van meisje naar jonge vrouw en voor een moeder is dit zo mooi om te zien!

Het dagelijkse geklaag over huiswerk en de lol die zij tijdens lessen heeft met haar vriendinnen brengen herinneringen bij mij naar boven. Ik heb een gouden tijd gehad op de middelbare school en ik kijk er met veel plezier naar terug.

En dat gun ik mijn dochter ook. Al mijn kinderen gun ik een onbezorgde tijd op school.

Ik gun ALLE kinderen een onbezorgde tijd op school. Van peuter- tot aan beroepsonderwijs.

Maar wat als jouw kind elke dag buikpijn heeft, huilbuien en zelfs niet meer naar school zou durven? Het komt helaas nog steeds voor. Het komt nog steeds voor dat kinderen elkaar het leven zuur maken. Dat het ‘sterkere’ kind het ‘zwakkere’ kind pest. Dag in dag uit. En ik zet expres de woorden ‘zwakkere’ en ‘sterkere’ tussen haakjes, want in mijn ogen ben je als aanstichter juist de zwakke schakel.

En die schakel moet aangepakt.

Mijn dochter heeft het naar haar zin op school. Had al vrij snel vriendinnen en met elkaar de grootste lol. Het was mij al wel opgevallen dat één naam de boventoon voerde en ik drukte mijn dochter op het hart vooral haar eigen keuzes te maken; keuzes waar zij zich goed bij voelt. Ongeacht wat ‘die ene naam’ ervan vindt. Blijf te allen tijde dicht bij jezelf.

Onlangs werd ik door een moeder aangesproken over ‘die ene naam’. Of mijn dochter alsjeblieft voorzichtig daarmee wilde zijn en vooral afstand zou houden. Want zo leuk als deze zich voordoet, zo gemeen en doortrapt blijkt ze werkelijk te zijn.

En daar stond ik dan. Met een lading informatie waar je als moeder van schrikt en hoopt dat het jouw kind nooit zal overkomen …

Ik ben het gesprek aangegaan met mijn dochter en ik wilde van haar horen of het waar is dat ‘die ene naam’ in werkelijkheid op school een pestkop is. Mijn dochter beaamde dit. Ze zwoer onmiddellijk dat zij er niks mee van doen heeft en dat ze amper reactie geeft wanneer er iets gezegd of gedaan wordt door diegene naar een slachtoffer toe. Het slachtoffer kennen wij persoonlijk. En daarom grijpt mij dit aan. En ook grijpt het mij aan dat mijn dochter zo close is met een pestkop. Ik heb haar uitgelegd waarom ik wil dat ze afstand neemt van diegene en het contact puur schoolgericht houdt.

Mijn dochter kwam een paar dagen later thuis van school en vertelde mij dat ze in de klas opgekomen was voor die jonge meid waarvan haar eerste 4 maanden van school alles behalve aangenaam is geweest. Haar moeder appte mij dat ze een stralende dochter thuis had gekregen omdat ze zich nu eens niet alleen voelde.

Ik bedoel maar… kijk verder dan een merk jas of hippe jeans. Want in elk kind schuilt een wonder. In elk individu schuilt een mens met gevoel. Vertrap het niet maar omarm het.