Column: Dikke, vette pech

column nr 29

Soms lopen de dingen niet zoals je ze verwacht.

Ik begon mijn dag al vroeg omdat ik de hele nacht moeite had om te slapen. Ik had een nacht vol kopzorgen om de raarste en meest overbodige dingen waar je om 4 uur ’s nachts gewoon niet aan wilt denken. Na een paar uur slaap werd ik vol goede moed wakker en werd er zelfs goedemorgen gewenst door een van mijn lieve katten gepaard met een plasje op mijn been. De kattenbak in de woonkamer was beneden haar stand, dat snap je natuurlijk ook wel.

Ik rende naar beneden en begon onbegrijpelijk te schreeuwen naar vriendlief. Het enige wat hij verstond was “we moeten naar de Ikea”. Zijn gezicht sloeg om en zijn vocabulaire paste zich hierop aan. Dit was namelijk één keer eerder gebeurd maar toen was zijn been de pineut. Aangezien hij die keer de drukte had getrotseerd in de Ikea en een nieuw matras had gevonden, was het nu mijn beurt. Gelukkig kon ik de positieve kant er wel van in zien, want meestal kom ik thuis met veel nieuwe aanwinsten. Die hoop was snel vervlogen.

Drukte, drukte en nog eens drukte. Afgelopen oktober was ik in Disneyland geweest en zelfs die rijen leken korter dan die van de Ikea. Mijn initiële plan om mijn tijd te nemen en langs alle model slaap- en woonkamers te gaan had plaatsgemaakt voor een doelgerichte strategie: alle slome bejaarden en mama’s met kinderwagens omzeilen door een hoge snelheid aan te houden en gewoon door te douwen zelfs wanneer het eigenlijk niet kon. Ik was er: de afdeling met matrassen. Er vormden zich rijen voor de informatiebalie en rijen om op de matrassen te liggen (!) maar gelukkig wist ik welke ik moest hebben. Meestal kun je de matras direct bij de afdeling meenemen of staat er een stelling en een vak aangegeven waar je deze kunt vinden. Dit keer dus niet! Ik besloot om de rijen bij het informatiepunt te ontwijken en gewoon door te gaan naar het magazijn waar een computer mij zou vertellen waar ik het kon vinden. Helaas, pindakaas want dáár had ik een medewerker voor nodig vertelde dat ding. Ik moest er aan geloven, in de rij staan voor informatie. Een behulpzame jongeman zei dat ik de matras helaas niet zelf mocht pakken maar daarvoor naar het goederen uitgiftepunt mocht gaan na het betalen. Zo gezegd, zo gedaan. Na de grote rijen getrotseerd te hebben, had ik eindelijk mijn matras met bijbehorend dekbed, een nieuw dekbedovertrekset en (voor de zekerheid) een matrasbeschermer.

Onderweg naar huis werd ik overspoeld door files doordat er een vrachtwagen in de berm van de A20 was weggezakt. Na die vermoeiende drukte in de Ikea wilde ik maar één ding en dat was naar huis gaan. ‘Just keep smiling, ik ben bijna thuis’ dacht ik. Na 20 minuten stilstaan was ik eindelijk weer in Maassluis, blij maar uitgeput. Ik trommelde vriendlief erbij om de oude matras te dumpen en de nieuwe uit te stallen. Toen begonnen de problemen echt. Het bleek namelijk 1. de verkeerde maat (ongeveer 20 cm te groot) en 2. de verkeerde versie (minder groot probleem maar toch balen). Op dat moment wilde ik dat de dag voorbij was, kon er nog iets verkeerd gaan? Tja, als je zoiets zegt is het natuurlijk vragen om problemen…

We belden naar Ikea met de vraag of we de matras konden terugbrengen, nu het uit zijn originele verpakking is. De vrouw aan de telefoon wist het niet met zekerheid te zeggen, want dit was de eerste keer dat iemand dat ooit had gevraagd. Maar als we het vandaag met de bon terugbrachten zou het hoogstwaarschijnlijk geen probleem moeten zijn. Ons onderbuikgevoel zei wat anders maar toch probeerden we de matras weer op te rollen. Voor wie nog nooit een matras heeft geprobeerd op te rollen, nooit aan beginnen! Het levert een hoop gevloek en veel blauwe plekken op, waarbij vriendlief ook nog even het halve bed aan gort hielp, omdat hij het niet nodig vond om eventjes om het bed heen te lopen. Nadat het oprollen soort van was gelukt en het in de kleine Citroen C3 paste, want in een sportauto gaat het zeker niet passen, ging vriendlief met een hoop tegenzin en (nogmaals) een hoop gevloek op pad. Maar niet voordat er een discussie werd gevoerd om gewoon een compleet ander bed te kopen, want dat was het hem wel waard om de Ikea te ontwijken. Exact 7 minuten later stond hij weer op de oprit. Zijn gezicht verraadde al een heleboel en al tierend vertelde hij mij dat, en ik nuanceer het maar even, de uitlaat eronderuit lag. De schade blijkt, na een belletje naar de garage, ongeveer €500 te zijn. Een nieuwe wasmachine waar we de laatste dagen naar zaten te kijken, zit er dus even niet in en een ritje naar de Ikea al helemaal niet.

2017, het was voor ons een goed jaar met mooie kansen en momenten en ondanks de pech, waarvan ik vind dat het voor zowel 2017 als 2018 wel genoeg is geweest, ziet het nieuwe jaar er hoopgevend uit.

En de matras? Die is uit de auto getrokken en op het bed gegooid om zo in ieder geval vanavond goed te kunnen slapen. En morgen… we zien wel of er een nieuw matras of een nieuw bed komt, maar in ieder geval een nieuw stuk uitlaat.`