Column: Doe je best

column nr 32

Twee weken geleden zat ik net als velen van jullie in de vakantiemodus. Geen wekker, geen tijdsdruk en al helemaal geen tijdsbesef. En dus werd ik op een woensdag terwijl ik heerlijk in het zonnetje zat ineens ‘wakker’: “Is het woensdag vandaag? Had ik niet een column moeten leveren?”…

Ja dus. Oeps. Sorry!!!

Het werd mij vergeven met een voorwaarde: “Lever dan maar over twee weken een heel sterke column in!” Met de blauwe lucht boven mij en de zon weerkaatsend op het scherm van mijn telefoon, beantwoordde ik uiteraard met een “Is goed!”

Of dit vandaag gelukt is, is eigenlijk niet aan mij, maar aan de lezers van deze column. Ik schrijf vanuit mijzelf. En omdat ik vanuit mijzelf schrijf, hoop ik dat lezers herkenning vinden in hetgeen waarover ik schrijf.

Inmiddels draait het huis hier alweer twee dagen om en over school. Twee dochters zijn gestart in groep 6. (6a en 6b) Mijn zoon mocht weer naar de peuterspeelzaal, en mijn oudste dochter is haar nieuwe avontuur gestart op het voortgezet onderwijs.

De sportactiviteiten zijn sinds afgelopen weekend ook weer van start gegaan. Buiten het feit dat de wekker moeite heeft om mij wakker te krijgen, heb ik moeite om alle afspraken, sportdagen, vrije dagen, en alle verdere noodzakelijke informatie omtrent school en sport, in goede banen te leiden en vooral niks over het hoofd te zien wat in mijn agenda hoort op die bewuste dagen.

En als ik dan tussendoor even terugdenk aan de dag dat het zonnetje scheen en ik me nog van geen kwaad bewust was, waan ik me nog heel even in de vakantiemodus …

… Het is nu 22.01 uur!!! Opslaan, teruglezen, foutjes verbeteren, nog een keer lezen en verzenden!  Pfff … ik ben het niet vergeten, niet mijn beste column, maar wel van mijn hand.