Een dak boven je hoofd is een eerste levensbehoefte. Misschien kan ik er, als bewoner van een riante ambtswoning van de kerk, maar beter mijn mond over houden. Maar het bezit van een eigen huis is een obsessie voor veel bewoners van Maassluis.

Afgekomen op de grootschalige nieuwbouw aan de uitgedijde flanken van de stad, kijken veel Maassluizers niet op een verhuizinkje of twee. Als je er maar op vooruit gaat, toch? Er schijnen zelfs stadsgenoten te zijn die bij het verschijnen van elke nieuwe wijk weer een nieuwe woning betrokken, en hun oudere woningen herhaaldelijk met winst hebben doorverkocht. Neem het ze eens kwalijk. De woningmarkt was jarenlang where it’s at.

Bij wat oudere Maassluizers is alles met uitzicht op de Waterweg favoriet, zodra ze hun doorzonwoning gedag hebben gezegd. Wie een wat dikkere bankrekening heeft woont in één van de drie torenflats aan de Merellaan, of in één van de gloednieuwe flats op het Balkon. Overigens zitten er ook nog heel wat huurwoningen bij. Maar die gaan vandaag de dag ook niet meer voor niets weg. Duizend euro per maand is heel gewoon.

Maar wat is bezit? Ieder mens wordt naakt geboren, zoals ik mij altijd herinner als ik via Den Hoorn Delft binnenrijd . Ieder mens gaat dood, en alles wat je bezeten hebt, laat je achter. Nu durf ik wel te stellen dat de wijze waarop je familie aan het eind van je leven afscheid van je neemt, belangrijk is. Ik ben immers nog wel eens betrokken bij een uitvaartdienst. Het bezit van immateriële zaken, zoals liefde en relaties, herinneringen, wijsheid en karakter, daar wil ik nog wel een lans voor breken. Maar het bezit van een lapje grond, met een hoopje stenen daarop gebouwd?

Een dak boven je hoofd wordt pas belangrijk als je er geen hebt. Ook in Maassluis lopen er wel een paar zwervers rond. Als zij zich zorgen maken over waar zij vannacht zullen slapen, ja, daar kan ik mij wel wat bij voorstellen. Maar u en ik? Zorgeloosheid is één van de kernwaarden van het christelijk geloof. Om een goed mens te zijn, moet je kunnen relativeren. Anders kun je geen onderscheid maken tussen wat werkelijk belangrijk is, en alle bijzaken die het leven kent.

Tenslotte geloof ik dat alles ons geschonken is. Wie heeft er ooit een goede opvoeding verdiend? Hoe kun je ooit hen terugbetalen, die je alles in het leven geschonken hebben? De anonieme generaties van de geschiedenis die onze wegen hebben gebouwd. De aarde die ons voedsel voortbrengt, met de hulp van deskundige landbouwers, die door schade en schande wijs zijn geworden. Het klimaat, dat ons vruchtbare zon en regen brengt. De economische structuur. Het valt ons allemaal toe. Of, zoals de dichter Jan Arends het provocerend stelt: er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten.

Martijn van Leerdam

Martijn van Leerdam

Dinsdagcolumnist voor Maassluis.nu in 2013-2014 | Dominee bij PKN Maassluis Koningshof | @DsMartijn op twitter

2 Reacties

  1. 30 juli 2013 at 09:55

    Waarom bezit, en niet bijvoorbeeld bruikleen? Ook Abraham, hoe invloedrijk ook, is maar een passant. Je kunt misschien stellen dat ‘zijn’ land overgaat in het bezit van zijn nabestaanden, het volk Israël. Maar dan nog vind ik dat bezit niet bestaat. We worden geboren, we maken een tijdje gebruik van alles wat voorhanden is, en daarna gaan we weer dood. Je zou met evenveel recht kunnen stellen dat wij het bezit zijn van de aarde, in plaats van andersom.

  2. Aad Solleveld
    30 juli 2013 at 08:34

    Of, zoals de dichter Jan Arends het provocerend stelt: er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten.
    Toch liet Abraham een stukje land opmeten voor Sarah, als ik mij de bijbellezing van mijn oma nog naar waarheid kan herinneren. Hij gebruikte daarvoor een landmeter een beroep dat mij zeer aan het hart gaat. En landmeten doet/deed men voor het bepalen van het bezit. Dus wat is een korrel aarde?