Ik wil eerst even dit kwijt over Marga  Ik ben afgelopen week bij haar geweest en ze doet het echt heel goed in Rijndam met de revalidatie. Ze staat al op haar benen en het lopen gaat langzaam aan een stukje beter. Je weet gewoon niet wat je ziet. Ik ben zo trots op haar!


 

Bijna elke morgen als ik onderweg ben naar mijn werk kan ik me mateloos ergeren aan medeweggebruikers. Zodra ik de bocht om ben begint het vaak al te knagen aan mijn humeur en zit ik alweer te klagen over hoe de overige weggebruikers zich gedragen. Keurig sta ik voor de stoplichten te wachten. Zodra het stoplicht op groen springt, ga ik de bocht om en ja hoor, er zit er weer eentje voor me. Bovenop de rem en achteraan aansluiten. Dus dan maar voor safe gaan en rustig aan rijden.

Geduld Sandra.. en als er nou net iets is wat ik niet heb is dat het wel.

Ik ben zelf echt geen snelheidsduivel maar ik hou wel van rijden op normale snelheid en zodra dit ver onder de maximum snelheid gaat zitten, raak ik toch licht geïrriteerd. Maar ze moeten anderzijds ook niet in mijn kofferbak gaan zitten met bumperkleven als ik naar hun zin weer te langzaam ga, want ook dat gebeurt regelmatig. Alle mensen hebben tegenwoordig allemaal haast lijkt het wel. Dus ik zit dan gewoon tegen mezelf te praten en zucht nog maar eens flink.

De Westlandse weg wordt momenteel kennelijk regelmatig als circuit gebruikt. Soms klinkt het alsof de motoren en auto’s voorbij racen in een onderling duel, zo hard dat er dan gereden wordt. Ook heb ik al een aantal keer meegemaakt dat ik bijna voor mijn sokken gereden werd bij de oversteekplaats, terwijl ik keurig bij het groene stoplicht overstak. Zelfs dan presteren ze het om gewoon met plankgas over het zebrapad te racen. Het is naar mijn gevoel gewoon afwachten totdat er echt een keer iets goed fout gaat daar. Ik hou daarom mijn hart vast als ik die gierende motoren weer hoor van de voertuigen die met hoge snelheid elke dag weer voorbij scheuren. Ik kan best nog wel een aantal wegen opnoemen waar dit gebeurt, maar op deze weg rij ik zelf elke dag en ik woon er haast naast.

Dit gebeurt mij niet alleen daar hoor. Ik kom ook regelmatig wegpiraten tegen op de Vlaardingse dijk. Mensen rijden er of gevaarlijk langzaam of gewoon vreselijk hard. Regelmatig rij ik achter mensen die niet begrijpen of niet weten wat de maximum snelheid is daar en zij rijden op hun gemak over de weg. Prima hoor, gewoon doen! Of er zit er weer eentje achter me die bovenop mijn bumper zit; ik zucht nog maar eens een keertje. Goed, ik pas me dan weer keurig netjes aan en rij rustig, houd afstand want aan bumperkleven doe ik niet bij zo’n trage voorganger, want straks staat meneer de agent ineens naast mijn auto.  Aan inhalen doe ik al helemaal niet op de dijk want ik zie regelmatig auto’s onderaan de dijk liggen die de bocht zijn uitgevlogen.

Ik betrap mezelf er vaak op dat ik ook best ongeduldig kan zijn in de supermarkt. Ik kan me dan druk maken om de minste dingen. Ja ik weet het, ik ben erg. Zoals mensen die midden op het looppad hun hele weekverslag staan uit te brengen aan hun kennissen. Of de bijna altijd lege schappen van producten die ik uitgerekend dan nodig heb. De lange rijen bij de kassa’s die dan altijd ontstaan als uitgerekend ik precies weer moet afrekenen, ga zo maar door. Nee ook boodschappen doen is geen favoriete hobby van me. Maar het hoort er nou eenmaal bij.

Gelukkig pak ik wel zo nu en dan mijn rustmomentjes hoor. Lekker genieten thuis van een goede serie op de televisie of van een leuk uitje naar theater. Dan gaat het knoppie-in-het-koppie om en ben ik weer helemaal mijzelf. Daarnaast is voor mij het trainen met de hondjes een erg leuke bezigheid. Binnenkort begin ik met het lopen van agility wedstrijden (behendigheid). Dan hoop ik dat alle training echt beloond gaan worden door resultaat. Voorlopig ben ik al super trots op hoe de hondjes zich ontwikkeld hebben en dus ook op mezelf wel een beetje, natuurlijk!

Sandra Warren

Sandra Warren

Sandra Warren | Teamleider | Gastcolumnist | Hondensport | Zeesleper Elbe

12 Reacties

  1. Klazien Zomer
    12 februari 2017 at 18:19

    Hè Sandra, ik rij altijd met het verkeer mee, dat resulteerde een paar jaar geleden in een dikke prent van…… Hoe heet die leuke politieagent van tv ook alweer 😂

    • Sandra
      12 februari 2017 at 18:31

      Dany 😇

    • Klazien Zomer
      12 februari 2017 at 21:02

      Echt he 👍🏻👍🏼👍🏾 Maar wat fijn dat het met Marga steeds beter gaat. Ze is een toppertje!

  2. bea scheurwater
    12 februari 2017 at 12:22

    wat fijn dat Marga zo opknapt en tsja hoe drukker de regio hoe korter de lontjes, maar als iedereen kan relativeren en zijn rust pakt kunnen we, zullen we er mee moeten leren leven

  3. 12 februari 2017 at 11:55

    Ze hebben de samenleving ook zo ingericht dat alles wel snel moet. Dan ga je als vanzelf je ongeduld verliezen. Ik zou zeggen, dan maar naar de Aldi, daar zijn de looppaden tenminste wat breder, en dan kan je daar inderdaad samenkomsten houden.
    Alleen dan weer jammer dat daar dan geen hond komt.

    Maar als je snel wilt zijn, ideaal!

  4. Aad Rieken
    12 februari 2017 at 11:42

    ”Over Geduld Gesproken!”

    Ik heb Marga gisteren in Koningshoek ontmoet en
    heb mij nog nooit zo blij gevoeld,wat ik haar ook zei,
    al was het met haar man die haar in een rolstoel duwde,
    ”Naar Een Voorspoedige Beterschap!”

    “”GEDULD IS EEN SCHONE ZAAK!”
    (en in dit geval ZEKER voor Marga!)

  5. Paulette Elens
    12 februari 2017 at 11:09

    Herkenbaar.

    Wat het verkeer betreft: net als in Frankrijk steeds rechts invoegen en rijden. De linkerbaan is uitsluitend om in te halen. Heerlijk relaxed.

    In de supermarkt: in Maasland is het heel normaal alle boodschappen over de hele band verspreid neer te leggen. Al zijn het maar 10 producten! Heel irritant. Als je ze netjes bij elkaar zet, kunnen er misschien nog wel 5 andere klanten bij. Dan gaat het weliswaar niet sneller maar dan heb je wel het gevoel dat je binnenkort aan de beurt bent.

    Irritaties…….ja zeker! Op een dag als vandaag kun je er dat gelukkig allemaal uitgooien. Met sneeuwballen!

  6. Hans van der Burg
    12 februari 2017 at 10:50

    Leuk dat je aan Marga blijft denken en dit met ons lezers deelt 👍
    Jou column over (on)geduld doet mij een beetje denken aan een soort van ergernissen top5 …

    Gewoon lekker je dingen blijven doen ( 3Js, Honden training, De Elbe,…) en vergeet de ergernissen.

  7. Ronald van Santvliet
    12 februari 2017 at 10:06

    Wat een ergernissen…..gelukkig heb ik hierin niet kunnen lezen, dat je ergernis groot is dat Feyenoord op 1 staat….(hahaha).

    • Sandra
      12 februari 2017 at 10:37

      Wat niet is kan…….

    • kees de groot
      13 februari 2017 at 14:42

      zo ist…. als je maar met niets gaat gooien… neem anders je kussen.. 😉

  8. Andre (veerman47)
    12 februari 2017 at 09:19

    Je ff van de andere kant leren kennen,begon me al zorgen te maken halverwege je stukje,maar je neemt ook je ontspanning en vergeet al je verkeersiritatie,herkenbaar hoor,ook het supermarkt gebeuren,maar sommige mensen zien ook de supermarkt een bron van samen komst . Kost verder niets he…..fijn dat het met Marga de goeie kant op gaat. Fijne zondag