Column: Goud

Toen ik nog in het Westland werkte was de uitspraak ‘Zo da’s goud!’ er een die ik daar voor het eerst hoorde. Er werd zelfs een boekje uitgegeven met die titel over specifieke Westlandse uitdrukkingen.

Mijn oma kwam uit het Westland, dus een groot deel van die uitspraken en uitdrukkingen kende ik maar ‘dat is goud’ dus niet. Het betekent overigens zoiets als ‘dat is goed, geweldig’.

Ik moest hieraan denken toen ik vanuit de bibliotheek naar de overkant, de Koningshoek liep en allereerst een goudwisselbus passeerde en vervolgens in het winkelcentrum een balie die eerst aan de andere kant van het winkelcentrum op een pleintje stond, en nu was verplaatst naar een hoek tegenover de bloemenwinkel.

Toen de goudprijs op zijn hoogste stand stond kwamen de goudwisselbedrijfjes als paddenstoelen uit de grond zetten. Overal kon je met je (oude) goud of gouden sieraden terecht om dit om te laten zetten in klinkende munt. Die bedrijfjes konden dit doen door een minimale prijs te bieden voor je goud en dat tegen een hogere waarde door te verkopen. Daar zat hun winst.

Toen deze ondernemingen op kwamen zetten heb ik me al eens verwonderd over hun bedrijfsvoering, er moest wel een behoorlijke omzet gedraaid worden om uit de kosten te komen. Op dat moment zag je echter nog zeer regelmatig mensen met hangertjes en ringen aanschuiven bij de goudinkopers.

Inmiddels is de goudprijs wat minder overspannen en zie ik tegenwoordig vrijwel nooit meer iemand zijn oude goud aanbieden. Toch bestaan ze nog, de goudinkoper en de goudbus. Hoe ze nu hun broek financieel ophouden is me dus echt een raadsel.

Blijkbaar kan het nog en blijft het adagium ‘dat is goud’ voor de goudinkopers van kracht.