Een extra column op burendag in de week tegen de eenzaamheid, de vredesweek ook
columnr 2
Er zijn ergere dingen gaande op deze aardbodem of in mijn omgeving, maar toch kom ik regelmatig iets tegen in de samenleving wat mij raakt. Raakt in de zin dat ik denk: hoe is het mogelijk dat dit zonder slag of stoot wordt doorgevoerd of uitgevoerd Komen verantwoordelijken nog wel achter hun bureau vandaan? Praat men nog met elkaar of praat men met elkaar en luistert men niet? Zou dat het zijn?
Meer en meer leven we in een egoïstische maatschappij waar de eigen politieke belangen maar ook industrie en aandeelhouders belangrijker zijn dan de mensheid zelf. Problemen in de maatschappij stapelen zich op en wegkijken lijkt het antwoord.
Er lopen momenteel twee narcisten op de aardbodem rond die de mensheid bedreigen, de een nog gekker dan de ander.
Ik vraag mij weleens af wat moeten de rijken der rijken met al dat geld … immers ook zij hebben niet het eeuwige leven. Hoe kun je je ogen sluiten voor realiteit en je eigen portemonnee blijven vullen?
Betrokkenheid
Als je dan als simpele en betrokken burger, die maar wil blijven geloven in betrokkenheid, inzicht en wijsheid van de mens op onze mooie planeet, je breed maakt voor iets dan zijn de rapen gaar. Voordat je het weet rammelt de telefoon veelvuldig, appen en mailen slokken veel tijd op, je hobbelt van het ene overleg naar het andere overleg. Genegeerd worden, uitgekafferd of bejubeld worden hoort er ook bij. Maar je gaat ervoor … jouw keuze, je kunt niet terug … je wilt niet terug.
Het vooral politiek correct moeten zijn, aaien over bolletjes, met de wind meewaaien, het elkaar op de hoogte houden en brengen, het in vertrouwen wat niet in vertrouwen blijkt te zijn, alles is vermoeiend, uiterst vermoeiend.
Het schijnt een spel te zijn …
Recht voor zijn raap blijkt onmogelijk te zijn, pas op de plaats doen is moeilijk, zelfreflectie een onbekend woord … het doel is bepalend ten koste van.
Het is sport, professioneel sport beoefenen om de bal maar hoog te houden. Nee je zult maar “klokkenluider” zijn, over respect gesproken. Constant vechten tegen de bierkaai. Wetend dat je iets naar buiten brengt wat in werkelijkheid gebeurt wat niet zo hoort. Alle tegenwerking, alle stress en uitgekakt door een ieder die jij raakt met jouw waarheid.
Je inzetten op non profit basis voor een groep kwetsbare ouderen kost dan ook energie, veel energie
Zo nu en dan dreig ik omver te worden geduwd … maar ik blijf ’t balletje hoog houden, ondanks alles …
Editor's Rating
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
5 Reacties
“Yvonne”
Hou Balletje Hoog…….,
Maar Niet Uit Het Oog!
Yvonne, hulde voor je inzet en doorzettingsvermogen. We weten waar je zoal tegenop moet boxen. Je bent een op en top sportvrouw die ondanks alles toch het balletje weet hoog te houden.
Ja Yvonne, je hebt gelijk, in wat voor een wereld leven wij??? Ondanks het spel op wereld niveau probeer ik het oude gezegde hoog te houden: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Ondanks drukte oog blijven houden voor onze medemens, juist in deze week van de eenzaamheid. En leven in het nu, ik ben een fan van Eckhart Tolle. Die geeft handvaten om alles een plekje te geven en te relativeren. Doe wat je kunt en verlies je jezelf niet. Weet dat wat je doet gezien wordt en een positieve energie uitstraalt die nooit verloren gaat! Ga lekker door zoals jij bent, laat je niet gek maken, je bent een fantastisch mens!
Ineke Teunen
”Als ik aan iemand of iets trouw moet zijn, dan is het op de eerste plaats wel aan mezelf.”
Je moet tenslotte met jezelf kunnen leven niet waar
Ik blijf je stutten hoor!!!