column 216

Liesbeth slaat een beurt over. Gelukkig lag er nog een column op de plank

Hij stapt het café binnen en loopt recht op mijn stamtafel af: “Ze zeggen dat jullie als pers partijdig zijn, dat jullie het nieuws kleuren, dat jullie geen nieuws, maar opinies brengen. Ze vinden jullie stemmingmakers”.

Ik maak een uitnodigend gebaar en hij neemt plaats. Rustig antwoord ik hem: “Het zijn verwijten die wij inderdaad af en toe horen. Het zegt wellicht meer over degene die dat roept, dan over de nuchtere feiten. Wie is er werkelijk objectief? Wij hebben passie voor de waarheid. Dat wij ook nieuws brengen wat anderen niet welgevallig is, is zo logisch als 2+2= 4. Er zijn nu eenmaal altijd lieden en instanties die alleen maar ‘mooi weer praatjes’ verkopen tegen beter weten in.

Zo is er ook de permanente kloof tussen de burgerij en de gemeente, de ambtenaren, B&W. Wat dat laatste betreft, hebben we in Maassluis te maken met een ultieme segregatie: wij en zij. Twee werelden met wederzijds regelmatig te weinig kennis over en te weinig begrip voor de ander. Wist je bijvoorbeeld dat er veel burgers denken dat de gemeenteraad beslist?

En weet je bijvoorbeeld dat er op de nieuwssite quasi anoniem wordt gereageerd door – wat wij weten – ambtenaren op berichten ter verdediging van B&W.“

Hij vraagt geïnteresseerd: “Hoe weten jullie dat het ambtenaren zijn?”

“Dat is ons geheim,” antwoord ik met een glimlach, “en weet je dat wij bij de kloof aan de kant van de burgers zitten? Dat komt omdat wij in de haarvaten van de burgerij zitten. Wij hebben een breed netwerk met veel zegslieden en informanten. Die willen graag leuke nieuwtjes als eerste met ons delen. En … er zijn klokkenluiders die via ons misstanden, onrechtvaardigheden en konkelarijen aan het licht willen brengen.”

Hij vraagt: “Waarom via jullie?”

Ik vervolg: “Bij ons durven en kunnen mensen wel zaken aan te kaarten, waar B&W nul op rekest geeft. Wij kunnen er niet altijd direct mee naar buiten komen, maar wij weten veel meer dan wat mensen in eerste instantie wellicht denken!”

Hij protesteert: “Maar stel dat iemand jullie meldt dat het voormalig Zeemanshuis wordt verbouwd tot een hotel voor Polen of andere arbeidsmigranten, gaan jullie dán daar achteraan om te achterhalen of dat verhaal klopt?”

Ik knik, terwijl ik een slok van mijn cappuccino neem.

“En stel dat iemand zou willen melden dat ambtenaren door B&W onder druk worden gezet?”

“Ook dan doen wij ons best – soms met lange adem – om er achter te komen wat daarvan waar is.”

Hij is nog niet helemaal overtuigd: “Als iemand jullie zou vertellen dat ambtenaren lokale middenstanders onder druk zetten omdat zij iets doen wat wethouders niet welgevallig is?”

“Reken er maar op dat wij dat dan in de een of de andere vorm boven water krijgen. De pers dient de waarheid.

Stel dat er sprake zou zijn van structurele bevoorrechting van partijen buiten Maassluis. Ons lokale motto is Helpt elkaar, koop lokale waar. Ook dan willen wij er het fijne van weten en als het aan het licht komt, delen wij een paarse kroko(dil) uit. Ken je die nog, trouwens?”

Hij knikt en grinnikt: “We kunnen jullie dus het geweten van Maassluis noemen!”

Mijn reactie stelt hem tevreden: “Wij staan aan de kant van de waarheid. En wanneer dat de kant van de burgerij is, dan heeft de andere kant pech. Andersom komt net zo goed voor. De waarheid komt altijd aan het licht. Wij hebben het daarom niet moeilijk. Wij verdraaien de waarheid niet. Wij hoeven dan ook geen smoesjes of drogredenen te verzinnen. En zitten we er een keer naast dan komen we met een excuus en rectificatie, als feitelijk aangetoond is dat de vork anders in de steel steekt.”

Hij staat op en zegt terwijl hij naar de deur gaat: “Mooi, dan hoeven jullie nooit te liegen, bedriegen, lijmen of slijmen. Gewoon altijd de waarheid spreken. Dát zouden meer mensen moeten doen.“

Tevreden kijk ik hem na. Hij heeft het begrepen. Dat er nog maar velen mogen volgen.

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

4 Reacties

  1. Hans van der Burg
    12 augustus 2017 at 16:21

    Geweldige column Jelle ! Nee nee ik slijm niet hoor ; zou niet weten hoe. Overigens, ik vraag mij wel af wie ‘ZE’ zijn …. p.s. Hoelang heeft deze column eigenlijk op de plank gelegen ?

  2. bea scheurwater
    12 augustus 2017 at 14:25

    Wat heet, een prachtige column. Waart de geest van het psalmenoproer nog rond in Maassluis? Geen tegenspraak? intimidatie al is het dan nu meer politiek getint?

  3. 12 augustus 2017 at 12:02

    “En stel dat iemand zou willen melden dat ambtenaren door B&W onder druk worden gezet?”

    Ik schreef ooit(niet anoniem) een column, misschien wel op Maassluis.nu over een kloof tussen burger en politiek. Na een rapport beweerde een door mij gewaardeerd lid dat de conclusie onjuist was t.a.v de onderzoeksvragen. Zo’n semantische discussie leidt tot een kloof want de burger vond de conclusie zelfs een open deur. Ik besloot die column met “dan kun je beter ergens professor worden. Dat laatste is overigens gelukt,

    Nu even over het citaat. Hetzelfde gemeenteraadslid leerde mij dat zelfs overbodige moties niet overbodig zijn. Het geeft B&W de mogelijkheid om de ambtenaren in beweging te krijgen. Noem het onder druk zetten

  4. Marja Gerkema
    12 augustus 2017 at 11:10

    Mijn geweten zegt mij dat dit een mooi stukje is….