column nr 29

ik lees op internet een veel geciteerd stukje.

Hebben mannen meer last van de griep dan vrouwen? Als je hun Grote Lijden ziet, zou je denken van wel. Ook de wetenschap buigt zich erover. De bijnadood-ervaring die mannengriep heet.

“Het zal menige vrouw bekend voorkomen: de man die bij het eerste kuchje meteen zijn badjas aantrekt. Die zijn ziektesymptomen googelt en concludeert dat hij beginnende MS of zoiets heeft. Of die kermend op de bank gaat zitten roepen om vanillevla.

En het is natuurlijk ook niet niks … zo’n verkoudheid. Het snot, het hoesten, de tranende ogen … Als man kun je in die staat niet anders dan lijdzaam tussen de klamme lappen kruipen en hopen dat vrouw of vriendin een sinaasappel uitperst of een kopje groentesoep brengt waarop je nog net kunt uitbrengen: “Maar wel graag zonder de groente”… Met trillende hand neem je de soep in ontvangst en hoewel je fysiek en mentaal op instorten staat, heb je de muziek voor de begrafenis al uitgekozen. Het kan niet anders of je hebt die gevreesde terminale aandoening: de mannengriep.”

zie deze websites

Als je als vrouw griep hebt, verandert er maar weinig. Het huishouden draait tenslotte door. Als een vrouw de was niet doet, gebeurt het niet. Als je vrouw niet kookt, eet je een week lang tosti’s. Daarnaast moeten vaak de kinderen ook nog steeds elke ochtend fris en fruitig op school gaan en je laat je collega’s op je werk ook niet wachten. Je neemt 2 paracetamolletjes, een kopje thee, wat fruit, eventueel een beschuitje tegen de diarree en je gaat door. En s’avonds maar weer vroeg naar bed.

Nee, het hebben van een griep is natuurlijk nooit prettig. Maar tegenhouden kan je het natuurlijk ook nooit. Je kunt er van alles tegen doen om het te voorkomen maar zodra je het virus te pakken hebt ben je toch echt de pineut.
Net zoals ik dus momenteel. Ik loop al weken tussen de snotterende mannen in op mijn werk en ik probeer er van alles aan te doen om niet verkouden en zo te worden maar de combinatie van lange dagen werken en vroeg opstaan en dan ook nog eens tussen al die snotterende mannen in werken heeft mij toch geraakt. Op vrijdagmiddag half gammel naar huis gegaan en toch ook het idee dat de grieperigheid mij te pakken heeft. Maar na een nachtje slapen voel ik me gelukkig alweer een stukje beter, hoewel ik nog zeker niet de oude ben. Dat wordt dit weekend mezelf rustig houden en helaas niet op pad met de camera. Dan maar thuis aan de verse jus d’orange, veel fruit en rust nemen. En hopelijk ben ik dan maandag weer helemaal het wijffie.

Maar het liefst ga ik vandaag al lekker even naar buiten voor een frisse neus, heerlijk even het zonnetje in, maar ik moet verstandig wezen. Nog even dit weekend genieten van die mannengriep-achtige verschijnselen om hopelijk maandag weer een echt vrouw te zijn die gewoon weer gaat knallen als voorheen. Voor de rest helaas beetje inspiratieloos om mijn column nog langer te schrijven want ik ben al afgestraft door over de mannengriep te beginnen en vervolgens zelf aangestoken te zijn.

Sandra Warren

Sandra Warren

Sandra Warren | Teamleider | Gastcolumnist | Hondensport | Zeesleper Elbe

6 Reacties

  1. Hans
    28 januari 2018 at 13:23

    Sterkte Sandra… Ook in huize Van der Burg waart de griep rond sinds bijna een week nu. Ik heb inmiddels mijn badjas weer van mij geworpen en daarbij van doodsangsten positie ( 😤 ) overgeschakeld naar de mantelzorg positie ….

  2. Aad Rieken
    28 januari 2018 at 12:19

    “Het Sterke (lees zwakke) Geslacht,
    Die Leiden Met Lijden Verkracht!”

  3. Aad Rieken
    28 januari 2018 at 11:41

    “Ik wens San-dra beterschap………..,
    raak niet in de War-ren naar buiten!”

  4. Heleen
    28 januari 2018 at 11:01

    Beterschap San!
    Mijn man is een uitzondering op de manfu! Hij blijft ook altijd maar doorgaan?
    GELUKKIG!

  5. Andre
    28 januari 2018 at 10:17

    Heel veel beterschap,doe het rustig aan vandaag 😘

  6. leny muchall
    28 januari 2018 at 09:58

    😊 Hopelijk ben je weer de oude….Zo niet dan beterschap toegewenst.

    .