Column: Het is volbracht

Mijn vorige column begon ik met de zin: ‘Nog 46 nachtjes slapen, dan is het zo ver…’ ik sloot de column af met de zin: ‘En misschien heel misschien kunnen we die “echte” Sint dan 6 december uitzwaaien in de haven als de motie snel en door heel de raad wordt ingediend.’ Inmiddels zijn we 49 nachtjes verder en is de intocht achter de rug, heeft de Sint en zijn Pieten intrek genomen in het Sinterklaashuis en kijken we terug …

De begrotingsbehandeling is ook achter de rug. Een hele stapel van moties, 32 om precies te zijn en 1 amendement. Veel variatie in de onderwerpen, moties over een parkeerschouw in de stad, stoeptegels, doorstroming voor de sociale huurwoningen en nog veel meer. Wat echt heel, hoe zullen we het noemen, gênant was is het volgende. November 2015 stelde we met elkaar de Cultuurvisie vast. Maar waar in de begroting vinden we het benodigde geld? De wethouder meldde ons dat hij het was vergeten. Zo werd unaniem het amendement aangenomen. De wethouder had het doorgerekend en neemt het graag over.

De burgemeester sloot de vergadering en bedankte alvast de vele vrijwilligers en de organisatie van de Sinterklaasintocht. Wat hebben ze een hoop werk verricht. Inmiddels weten we dat er met recht gezegd kan worden dat Maassluis een cadeautje was. Wat hebben de kinderen genoten en eerlijk zeggen: U toch ook? Van alle van te voren aangekondigde onrust hebben we gelukkig niks gemerkt. Een persoon aangehouden maar dat is buiten het zicht van de kinderen keurig verlopen. De organisatie verdient een pluim en heeft misschien onder het genot van een glaasje Bisschopswijn zaterdagavond met een zucht van verlichting gedacht: “het is volbracht”.

De komende dagen kunnen we nagenieten van deze mooie dag, dit cadeautje pakt niemand ons meer af! Ik ga ook zeker nog een bezoekje brengen aan het Sinterklaashuis wat, naar ik heb gehoord, zeer de moeite waard moet zijn.

De motie over het uitzwaaien van de Sint is er niet gekomen. Helaas, ik had het best leuk gevonden om 6 december langs de Havenkade te staan, maar goed. Ik kan natuurlijk altijd nog naar de geboorteplaats van mijn vader gaan, daar is het uitzwaaien een traditie die al een lange geschiedenis kent.

Het betekent ook dat er belangrijkere zaken te doen zijn. Dat we voor en met onze burgers en voor de stad hard aan het werk zijn en zullen blijven.

;