Column: Hooidroger

Het was een geweldige schuilplaats als we in de zomer verstoppertje speelden: de hooidroger, vlak naast de stal. Een enorm rood, rechthoekig gevaarte van pak ‘m beet een meter of drie hoog, drie breed en vijftien lang. Daarin kon je je prima schuilhouden, als ie niet aan stond natuurlijk. Want dan ging er gras in, dat door warmte en wind op een soort lopende band werd gedroogd en vervolgens door een eraan vast gekoppelde grote, zilverkleurige buis de hooiberg werd in geblazen. Zit je als boer niet meer zo vast aan die rare, Hollandse zomers en kun je in feite hooien wanneer je maar wilt. Deze hooidroger was een prototype dat  werd uitgetest op de boerderij van mijn ouders. Resultaat: prima hooi, blije koeien.

Er werd meer uitgeprobeerd. Grasmaaiers bijvoorbeeld. Van die grote exemplaren om een weiland mee te kortwieken. Ging niet altijd even goed. Het gebeurde geregeld dat op een zonnige dag een paar grasmaaiers in de prak draaiden. Met als record zes stuks op één middag. Resultaat: zware vertraging, een niet zo blije boer (want: zon = nú hooien).

Heel bijzonder vond ik dat onze Bertha 61 werd gebombardeerd tot Testkoe. Een erebaan die ze kreeg omdat er een koe nodig was die héél goed kon stilstaan; haar maten moesten namelijk worden opgenomen voor een Nieuwe Uitvinding. Geen centimeter van Bertha’s  charmante koeienlijf werd tijdens dit proces overgeslagen. En neem van mij aan dat dat ook voor een koe best heel wat is, al dat gefriemel.

Afijn, afgelopen week werd de gloednieuwe Lely Campus geopend door koningin Máxima. Zeg je Lely, dan denk ik onmiddellijk aan mijn jeugd aan de Weverskade. Aan de talloze machines van dat bedrijf, die bij ons werden uitgetest. Aan Bertha, die dankzij haar knappe stilstaan een bijdrage leverde aan de ontwikkeling van de melkrobot. Dat leek destijds onhaalbare kaart, een apparaat dat uit zichzelf koeien melkt, maar inmiddels is het een topproduct dat over de hele wereld wordt verkocht. En natuurlijk denk ik aan mijn geliefde hooidroger, die door de oliecrisis (en dus te hoge stookkosten voor de boer) in de jaren ’70 de productie niet haalde.

Lely staat voor ‘innovatief en duurzaam’. Mocht je in de toekomst ergens op een erf een rood gevaarte met zonnepanelen zien staan, dan is het de knappe koppen achter de schermen waarschijnlijk gelukt een moderne variant van het jaren ’70-model te maken. Hmm, zou me niks verbazen.

Jacqueline Bouwmeester