En toen was er Reces.

Het is meivakantie, dat betekent even geen school, geen politiek en veel tijd voor gezin, familie en vrienden. Wij vertrekken richting Parijs, we hebben daar een stacaravan (in goed Frans heet dat een Mobile-Home) geboekt op een camping. Samen met vrienden gaan we lekker een weekje vakantie vieren!

Het weer zit wat tegen maar dat mag de pret niet drukken. Goed gezelschap, lekker eten, wijntjes een paar extra dekens, spelletjes en veel lol zorgen ervoor dat we ons prima vermaken. Heel eerlijk gezegd ben ik erg blij met onze caravan en ik heb respect voor de vrienden waarmee wij zijn, zij ‘overleven’ in een tent. Waar wij ’s morgens zo onder de douche springen of ’s nachts even naar het toilet kunnen, moeten zij daarvoor eerst de halve camping over. Het zijn keuzes die je maakt maar wat ben ik blij met de onze!

Tijdens de laatste dag bedenk ik me dat sommige dingen nooit veranderen … Ik was vijf toen mijn ouders een vouwwagen kochten, een heuse Kingway. Zonder koelkast, toilet en andere luxe, maar wat vonden wij, mijn zusje en ik, het leuk in die tent. De eerste keer kamperen was met ons gezin en vrienden van mijn ouders die ook twee kinderen hadden. Dat is gezellig en erg praktisch want kinderen vermaken zich dan al snel.

Roos is nu vijf en wij zitten op de camping met vrienden en ik zie hoe zij het zo naar haar zin heeft. Er is – denk ik – niets leukers voor kinderen dan kamperen. Het gezelschap van toen heeft 2 overeenkomsten met het gezelschap van nu, ik en een van de vrienden. Best bijzonder als je erover nadenkt maar zoals ik al zei sommige dingen veranderen nooit …

Op de laatste dag spelen we met z’n vieren monopoly junior:  3 volwassenen en 1 junior. Ik denk dat ik nooit eerder een spelletje heb gewonnen van deze persoon, waarschijnlijk zal dat nu ook niet gaan lukken. Wat ik nog wel helder heb over toen is dat de persoon in kwestie erg slecht tegen zijn verlies kan en daarom een kei is in vals spelen.

Je zou toch denken dat hij in ruim 30 jaar is veranderd, maar nee hoor … de eerste volwassene is vrij vlot uitgeschakeld. We spelen door en Junior verliest een hoop geld. Dat verloopt mijns inziens niet helemaal eerlijk maar mijn bezwaar haalt niets uit: de ander gaat er keihard in en speelt zelfs tegen Junior vals. Junior mag na aandringen toch nog voor een soort van ‘spek en bonen’ meedoen en daar maakt die ander – als het hem even uit komt – goed gebruik van. Dat gaat wel de verkeerde kant op:  het gaat mij namelijk geld kosten.

Gelukkig heb ik wat straatjes, dus dat levert nog enigszins geld op en dan komt het perfecte idee. Junior zegt: “Als ik nu weer geen geld meer heb, dan ga ik met jou samenspelen.” Dat is wat er gebeurt en dat is wat ervoor zorgt dat vals spelen niet meer gaat en … Junior en ik kunnen eindelijk een keer winnen!

Zo zie ik ineens een link met politiek: samenwerken loont!

Denise Solleveld

Denise Solleveld

Denise Solleveld | Fractieleider Maassluis Belang | Dinsdagcolumnist 2014-2018 | Docent / coach | www.redcoaching.nl

3 Reacties

  1. Gerard van der Wees
    9 mei 2017 at 23:27

    Dat is een leuke column, Denise.

  2. Aad Rieken
    9 mei 2017 at 09:48

    ”K(R)AMPEREN M/Net Politiek!”

    Lang Verwacht Stil Verzwegen..,
    Nooit Gedacht Toch Gekregen!

  3. Hans van der Burg
    9 mei 2017 at 08:06

    Mooie Column! Herkenbaar (kamperen met de kinderen). Overigens samenwerken loont zeker…en ik zou er aan toe willen voegen: ‘integer zijn geeft rust’