Column nr 8

We staan samen in de metro, jij en ik. Ik heb de hele dag gewerkt en ben op weg naar huis. Ik had graag willen zitten maar het is te druk. Als ik om me heen kijk, ben jij de enige die me aankijkt en mijn blik vangt. Jij bent een oudere man, je hebt een lange bruine regenjas aan en aan je gezicht te zien heb je in je leven het nodige meegemaakt. We kijken elkaar kort aan en wisselen een moment van herkenning en verwondering.

Verbaasd kijk ik nog een keer om me heen maar nee, ik zie het goed en ook meneer ziet het goed. Werkelijk iedereen “zit op zijn telefoon”. Het is een raar gezicht, al die gebogen hoofden, druk bezig met van alles wat je op zo’n mobiel kunt doen. Aanwezig maar toch eigenlijk toch ook niet. Er zou van alles om hen heen kunnen gebeuren en men zou er niet van weten. Social media is tegenwoordig dé manier van socialiseren maar een gesprek tussen twee willekeurige mensen vindt niet meer plaats. Laatst zei iemand tegen me: “Ja die telefoons, dat is me wat!, vroeger had ik vaak leuke gesprekken in de trein, zomaar met de mensen die om me heen kwamen zitten, maar nu?. Iedereen is druk en er is niemand meer waar ik een praatje mee kan maken”.

Het sociale contact is er duidelijk niet beter op geworden.

Als je iets is opgevallen dan ga je er blijkbaar ook op letten, want in de dagen erna zie ik het ene gebogen hoofd na het andere, op de meest vreemde momenten op de meest vreemde plekken. Mensen die hun hond uitlaten en in hun ene hand de riem vasthouden en in de andere hand de onmisbare telefoon. Je neemt je hond mee naar buiten voor wandeling, om lekker te spelen en om je te verbazen over zijn geweldige speurneus.

Dingen die je allemaal mist als je te druk bent met de telefoon in je andere hand.

De nieuwste trend die ik nu weer zie en waar ik me toch ook wel een beetje zorgen om maak zijn jonge moeders die achter de kinderwagen lopen. Een schattig jong baby’tje in de wagen en … jawel de mobiel in de hand. Juist zo`n jong kindje heeft aandacht en interactie nodig. Een goede hechting is zo belangrijk voor de sociaal emotionele ontwikkeling. Lichaamscontact, oogcontact en praten zijn zo belangrijk, het baby’tje kan zich alleen maar goed ontwikkelen als er sprake van contact is en juist daar gaat het mis. Jonge ouders die zo druk bezig zijn met social media en hun mobiele telefoon maken geen contact met hun omgeving, maken geen contact met hun kinderen.

Hoe zullen deze kinderen zich ontwikkelen?

Hoe leert een baby communiceren als het geen voorbeeld heeft? Van een gezicht wat geen uitdrukkingen laat zien, waar geen expressie zichtbaar is raakt een baby van streek, er is geen contact. Eigenlijk zou je een baby op dat moment in de armen kunnen leggen van een robot, die heeft namelijk ook geen gezichtsuitdrukkingen.

Misschien is dat wel de oplossing!

Servicerobots voor sociale taken, robots die helpen bij de verzorging van gehandicapten of robots die ingezet kunnen gaan worden om eenzaamheidsproblematiek te bestrijden bij ouderen. Nieuwe toepassingen voor robots in de zorg om al die capaciteitsproblematiek in een klap op te lossen en te laten zien van welk een hoge standaard onze technologische ontwikkelingen zijn. Robots worden geacht om een waardevol contact te kunnen leggen met allerlei mensen die zorgbehoeftig zijn, worden geacht met hen te communiceren en te komen tot interactie met de mens.

Wat men echter over het hoofd heeft gezien is dat ieder mens contact nodig heeft, contact door middel van communicatie en voor communicatie hebben we nog altijd twee mensen nodig. Twee mensen die niet alleen met elkaar praten maar die ook reageren op elkaars non verbale signalen. Als wij deze levendige interactie geen voorwaarde meer vinden voor de zorg van onze medemens, dan kunnen we wellicht deze robots ook gaan inzetten in de verzorging voor baby’s. Een servicerobot voor de drukke jonge ouder zodat deze wel zijn social media kan blijven volgen! Net als jonge ouders zorgen robots uitdrukkingsloos voor de hulpbehoevende mens, er is geen sprake van interactie, er is geen communicatie, maar daar zijn we met zijn allen heel content mee.

Toch?

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■

3 Reacties

  1. bert
    19 november 2017 at 08:32

    Heb je een mobieltje of heeft het mobieltje jouw.

  2. Aad Rieken
    19 november 2017 at 07:34

    “De Metro In…………,
    Met Kans Op Metoo.
    Wij Vragen Ons Af,
    In Godsnaam Hoe!”

    “Ver Zijn Wij Gezonken!”

  3. Aad Rieken
    18 november 2017 at 08:19

    “CONTACT?!”

    No-bots-Inge(n)!