Afgelopen zondag was ik gevraagd in de jury van de Kunstbende zitting te nemen voor het onderdeel Taal. Het betrof hier een voorronde (van de provincie Zuid Holland). De winnaars van elke categorie mag meedoen aan de landelijke Kunstbende.

Nu had ik al gehoord van een medejurylid dat het niveau van dit jaar erg hoog lag. Vijf meiden in de leeftijd van 16 t/m 18 deden mee aan het onderdeel Taal. Nu ben ik wat gewend als het gaat om het jureren van wedstrijden, tenminste als het poëziewedstrijden of korte verhalen betreft maar dit waren vijf volledig verschillende deelnemers. En hetgeen ze brachten, verschilde ook nog eens dag en nacht met elkaar.

Het ging van een documentaire-achtig kort verhaal over een homoseksueel uit Rusland naar een spoken word voordracht over de dood, een drieluik over verschillend in mensen, een Engelstalig gedicht over innerlijke strijd tot een persoonlijke voordracht die het midden hield tussen een slam en een voordracht. Ga er maar aan staan!

In zo’n geval is het altijd goed dat er meerdere juryleden zijn en na beoordeling op 9 (!) aspecten kwam er toch unaniem een winnaar uit de bus: Danielle Zadawi met de spoken word voordracht over de dood.

Wat me opviel was het hoge niveau, de durf, het engagement van de deelnemers en dat al op zo’n jonge leeftijd. Toen ik hun leeftijd had was ik met dit soort zaken, laat staan met dit soort voordrachten helemaal niet bezig. Brommers, krantenwijk, meisjes en voorzichtig de eerste stappen op het uitgaanspad, dat boeide mij destijds op die leeftijd.

‘Uit de kast’

Toen ik het er met de andere twee juryleden over had en we tot de conclusie waren gekomen dat wij allen op latere leeftijd pas uit de ‘literaire kast’ waren gekomen, vroeg ik mezelf af hoe het komt dat tegenwoordig jongeren op een zeer jonge leeftijd soms al zover zijn in hun leven.

Ik denk dat de dagelijkse informatiestroom, het op elke minuut van de dag in contact staan met vrienden, familie en de rest van de wereld hier een grote rol bij speelt. Jongeren van nu weten zoveel meer van de wereld dan jongeren van die leeftijd in de jaren 70 van de vorige eeuw. Als je dat afzet tegen de vrees van veel (vooral oudere) mensen dat de digitalisering alleen maar ellende brengt, dan mag je wat mij betreft dat beeld meteen bijstellen. Deze nieuwe tijd met zijn digitalisering en informatisering brengt ook veel goeds. En hoewel ik weet dat het hier natuurlijk een kleine groep jongeren betreft die meededen aan de Kunstbende, geloof ik dat het in algemene zin opgaat voor een heel veel grotere groep jongeren.

Mijn taak als jurylid voor deze editie zit erop maar volgend jaar ga ik weer kijken en luisteren, jurylid of niet.

Wouter vHeiningen

Wouter vHeiningen

Columnist sedert juli 2013 | Directeur Bibliotheek De Plataan voor Maassluis, Vlaardingen & Midden-Delfland | Bestuurslid van Nationaal Documentatiecentrum Maarten ’t Hart en stichting Ongehoord!

2 Reacties

  1. Aad Rieken
    28 april 2017 at 08:14

    ”Jong Geleerd Is Oud Gedaan!”

  2. Aad Rieken
    28 april 2017 at 08:07

    ”Het Leven Is Jong-Leren,
    Je Bent Nooit Te Oud,
    ”OM HET TE LEREN!”