Ik huur een huis van Maasdelta en mijn geschiedenis als huurder gaat terug tot 1974 toen de gemeente op de Zuiddijk nog zelf de touwtjes in handen had op het gebied van woningbouw. Door daadkrachtig ingrijpen van de toenmalige Wethouder Smit kon ik Maassluizer worden want de regeltjes hielden dat in eerste instantie tegen. Sommigen noemen krachtdadig ingrijpen een kruiwagen en ik kan me daar wel in vinden. Wat dat betreft is transparantie een groot goed.

Jarenlang heb ik getracht om mij te ontworstelen aan het huurderschap. Nooit kwam ik in aanmerking voor een fijne premie koopwoning binnen de vele projecten die in die tijd in Maassluis werden ontwikkeld. Ik win ook nooit de staatsloterij, het zal wel in mijn genen zitten. Als je dan op een zeker moment naar je zin woont in een huurhuis in het Olmendal dan geef je het op. Ik was en bleef huurder, met prima buren. Dat helpt ook. Tot je plotseling door sujetten uit Den Haag gepromoveerd wordt tot scheefwoner. En de scheefwoner woont volgens een hele enge definitie in een huurhuis. De ontvangers van bijv. 55000 gulden premie voor hun koopwoning en hun huis nu vrij hebben vallen daar niet onder.

Nu dacht ik na 40 jaar in aanmerking te komen voor een nieuw toilet. Dat vond MaasDelta ook. (een klein genoegen voor een huurder). Via van Asten, een Maassluis bedrijf, gaat dit geregeld worden. Prima. Tot ik in gesprek kwam met van Asten over de toekomst van dit bedrijf. Een decennia lange relatie tussen van Asten en MaasDelta wordt grotendeels verbroken, een nieuwe aanbesteding is hier debet aan. Dit betekent verlies aan werkgelegenheid voor de Maassluizers en dit geldt ook voor Buijnink in Maasland waar ook Maassluizers hun dagelijks brood verdienen. Zij vallen beide buiten de boot. Dat gaat mij aan het hart. Ik zit niet te wachten op een grote aannemer die straks het werk komt doen. Ik ga voor de Maassluise werkgelegenheid maar de vraag is of onze aannemers het hoofd boven water kunnen houden als ze incidenteel voor MaasDelta een plintje mogen plakken of een plafonnetje witten tegen tarieven op of onder de kostprijs.

MaasDelta zal zich aan regels houden. Het zal wel een regeltje uit het door D66 zo gewilde Europa zijn waardoor dit soort aanbestedingen moeten en de werkeloosheid in Maassluis doet stijgen.

Nu is Maasdelta in principe een prima stichting, die veel voor Maassluis doet. Vele projecten die de leefbaarheid bevorderen gebeuren samen met MaasDelta; dat waardeer ik. MaasDelta krijgt er af en toe ook wat voor terug. Bijvoorbeeld dat de gemeente voldoet aan het verzoek van Maasdelta om gedurende de huidige zittingsperiode van de gemeenteraad voor een bedrag van maximaal € 53,5 miljoen achtervang aan te gaan met Stichting Waarborgfonds Sociale Woningbouw voor leningen die Stichting Maasdelta Groep wil afsluiten. Hier loopt de gemeente risico’s.

Ook wilde Maasdelta een financiële regeling met de gemeente treffen toen de plannen voor de Sluispolder-west de ijskast in moesten door perikelen rond de financiering en de borgstelling van de WSW. Dit n.a.v. de problemen rondom een graaiende directeur bij Vestia. Er stonden hele mooie zinnen in brieven zoals “Projecten met een combinatie van huurwoningen en koopwoningen en soms ook winkels worden stilgelegd. Bouwondernemingen zien zich daardoor op korte termijn voor problemen geplaatst; hoe om te gaan met mijn planning? Kan ik over een paar maanden mijn mensen nog wel aan het werk houden of moet ik nu al maatregelen nemen?”

Toen was er blijkbaar oog voor de Maassluise ondernemer. Dat gezichtsveld is veranderd. Grote organisaties schalen op en overal zie ik dingen gebeuren onder het motto efficiency en kosteneffectief. Dat gaat veelal ten koste van iets of iemand. Als burger en huurder vind ik dat klote. Als gemeenteraadslid uiterst teleurstellend!

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022