Column: Kunnen de wonden helen?

Natuurlijk schrijf je een column a tître personnel maar ik wil het er eigenlijk niet over hebben! Niet over de berichtgeving in het Algemeen Dagblad over Excelsior Maassluis op Dinsdag 12 april. Maar op persoonlijk titel doe ik het toch !

Een vette kop over een schuld. Een soort conclusie dat Excelsior dreigt om te vallen en slechts een fusie kan Excelsior redden. Allemaal oud nieuws behalve dan dat mijn club dreigt om te vallen en dat slecht een fusie ons kan redden, dat moet uit een duim gezogen zijn. Maar wiens duim?

Het verbaasde mij de woensdag voor de publicatie al dat ik laat op de avond in de Waker werd aangesproken door Wim Tuit. Ik kom Wim weleens tegen op het complex van VDL want hoewel ik met hart en ziel lid ben van Excelsior loop ik zo af en toe bij onze zustervereniging binnen en zo leer je ook andere Maassluise voetballiefhebbers kennen.

Wim had blijkbaar net als ik meegedaan aan de quiz van de Historische Vereniging, maar doordat ik de hele dag op een stembureau ( u weet wel het referendum) had gezeten, wilde ik op tijd naar huis. Wim vroeg mij naar de stand van zaken m.b.t. de bouwplannen van VDL. De plannen lagen volgens Wim al te lang bij de gemeente en hij vroeg zich hardop af of dit misschien te maken had met het gesprek dat op maandag zou plaats vinden tussen de burgemeester en voorzitters van de plaatselijke verenigingen. En passant noemde Wim ook nog even de financiële perikelen bij mijn club en dat in relatie met dit gesprek.

Ik weet daar niets van. Wat er in de schoot van ons ambtelijk apparaat, gebeurd komt niet altijd naar buiten.

Op uitnodiging van de heer Haan met “de benen op tafel” verkennend praten over de drie clubs, de stand van zaken binnen de clubs, de wensen en misschien de verwachting van de nieuwe burgemeester. In de wandelgang van het stadhuis hoorde ik dat gesprek niet liep zoals de burgemeester verwacht had.

De benen lagen niet op tafel, integendeel de hakken zaten in het zand.

En dan daags erna de publicatie in het AD. Die lag natuurlijk al klaar op het moment van het gesprek maar wie heeft dit bij Sandra Don neergelegd, dat is de hamvraag! Vooral het waarom en timing van deze actie is een vraag die mij bezig houdt.

Wie heeft er belang bij om dit op deze wijze in het nieuws te brengen?

Natuurlijk Excelsior heeft een probleem: u hebt het in de krant kunnen lezen in de dagen erna en het bestuur van Excelsior heeft opening van zaken gegeven aan de leden. De oorzaak is bekend en er is in de afgelopen weken, al ver voor de publicatie in het AD, hard gewerkt met de partners om een oplossing te vinden. Die oplossing is er in samenwerking met o.a. de RABOBANK gekomen op basis van een solide begroting want de Rabobank stort geen geld in een bodemloze put.

Zij hebben vertrouwen in de –door het bestuur- geschetste toekomst.

Dat is mooi voor mijn club maar de vraag is wat dit heeft gedaan voor de onderlinge verhoudingen tussen de Maassluis voetbalverenigingen. Ik heb als import Maassluizer (sinds 1974) natuurlijk ontdekt dat er wat kinnesinne, het e.e.a. aan oud zeer of zelfs erfelijke belasting zit tussen enkele clubs. Ik heb de voorzitter van Excelsior Gert Jan Bunt horen zeggen dat hij dit gebeuren achter zich wil laten en zich wil richten op de toekomst. Een nobel streven maar de perikelen de afgelopen week slaan wonden en daar helpt geen kusje op zoals bij kleine kinderen.

Die wonden zitten veel dieper en die helen niet vanzelf. Kunnen ze wel helen?

Mijn conclusie: wat ik ook van een fusie vind tussen welke club dan ook, ik vrees dat dit een hele kleine stip aan de horizon is geworden en daar zullen sommigen in het geheel niet rouwig zijn.