Column: Maassluis, maatschappij & milieu

Duurzaam is een etiket dat we de laatste tien jaar overal tegenkomen. Het grappige daarvan is dat velen het gelijkstellen aan ‘kwaliteit’. Dat laatste is een begrip uit de jaren tachtig, toen men aan quality management begon. Die begripsverwarring is al doorgedrongen in het algemeen taalgebruik.

Volgens een woordenboek zijn er drie betekenissen: lang durend / weinig aan slijtage of bederf onderhevig / het milieu weinig belastend.

Ik ben geneigd de eerste betekenis over te slaan en die tweede is de reeds genoemde verwarring met kwaliteit. Wat mij betreft moet het gaan over betekenis nummer 3.

We komen het tegen in bedrijfsslogans “Wij hebben een 3P beleid” (People, Planet, Profit). Wikipedia meldt hier ondermeer:

Wanneer de combinatie niet in balans is, zullen sommige elementen eronder lijden. De drie P’s worden door veel ondernemingen geadopteerd als richtlijn voor ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’. De wereldtop-2002 over duurzame ontwikkeling veranderde profit in prosperity (welvaart), om naast economische winst ook de maatschappelijke winst in de afwegingen te betrekken.

Klinkt mooi en het suggereert dat een bedrijf oog heeft voor die balans. In de praktijk zien we dat die winst, met name het geld, nog altijd de voorrang krijgt. Profit ofwel winst is, als je een onderneming bent met een winstdoelstelling, best handig om te overleven. Kan een non-profitorganisatie goede sier kan maken met een 3P bedrijfsvoering? Het geld moet daar ook ergens vandaan komen. Subsidies en leningen e.d. zijn financiële middelen van bestaan die het makkelijk maken, maar je moet een batig saldo hebben, al noem je het niet winst maken. Geld groeit nog steeds niet aan de bomen. Door de term ‘maatschappelijk verantwoord’ erbij te halen hebben de geleerden het echter weer mistig gemaakt. Wat wordt verstaan onder die verantwoordelijkheid richting de maatschappij? Krijgt het ‘duurzaam’ aspect dan nog wel invulling?

Een hogere of lagere overheid die pretendeert duurzaam bezig te zijn, heeft kennelijk financiële middelen om dat beleid te realiseren. Is dat ook het geval bij ons. Weliswaar is Maassluis geen ‘artikel 12 gemeente’ (zeg maar onder curatele)  maar een vetpot is het hier ook niet.

 Op de gemeentesite vinden we hier een nadere uitleg hoe de gemeente in deze materie staat. Het gaat dan over de 3B’s: Burgers, Bedrijven en B&W. Over de intenties van de gemeente ben ik positief, maar het gaat voornamelijk over ‘besparen op en slim zijn met energiegebruik’. Er is mijns inziens nog zo heel veel anders te doen: slimmer produceren door cradle-3-cradle en recyclen, alias herbruikbaar materiaal. Het gaat ook om andere zaken die het milieu belasten: illegaal afval dumpen, slechte auto uitlaten, te lang douchen, plastic in de struiken gooien etc. Er is nog veel winst te behalen. Ik probeer op dit terrein bewust keuzes te maken ten gunste van het milieu , maar hoe zit dat met u?

Jelle Ravestein