De stad waar ik geboren en getogen ben en waar ik beetje bij beetje mijn eigen plek tracht te veroveren, vaak is het dikke, vette pech waar ik mij zeker niet bij neerleg.

Ik weet dat we aan Het Scheur liggen, maar aan de Waterweg bekt veel lekkerder.

Maassluis mijn thuis, aan de Waterweg

Een stad waar veel mooie kansen zijn maar er te weinig worden benut.
Want met die grote steden om ons heen, worden we vaak afgeschud.
Een opkomst aan activiteiten en evenementen is onderweg,
Ik hoor het veel mensen zeggen, waarvoor ik graag dankzeg.
Maar wat mij blijft opvallen in het mooie Maassluis is het kleine groepje mensen dat aan de touwtjes trekt,
Van clubjes, politieke partijen tot gemeente, iets wat de toegankelijkheid bevlekt.
Want vaak blijft het een kwestie van eigen positie en belang beschermen,
Waarvoor ze de anderen met hun commentaren laten kermen, zeggen we dan in volkstermen.
In plaats van energie te steken in het samenwerken en een gemeenschap zijn,
Willen ze allen het liefst zelf de rol hebben van kapitein.
Natuurlijk is de juiste mensen kennen een behulpzaam redmiddel, maar de rest van de (geïnteresseerde) bevolking afsluiten, zou ik het liefst willen affluiten.
Wellicht door de binnenwacht genaaid of toch iets achterovergedrukt,
De mensen die je kent zijn allen weer verrukt,
Wanneer je voor datzelfde kleine groepje aanrukt.
En zo worden de hoge stoelen weer gevuld met oude gezichten op het stadhuis,
En komt alles weer terug in balans in het kleine stadje genaamd Maassluis.

Denk het water weg en Maassluis is nergens

De haven is en blijft het mooiste stukje van Maassluis, althans dat vind ik zelf.
Met al die schilderijen en foto’s die door de kunstenaars van Maassluis worden gemaakt, mag het inmiddels wel een hoge dunk hebben van zichzelf.
Continu verbeteringen zien we om ons heen, van mooie nieuwe huizen tot een gloednieuw metrostation.
Een uitzicht om van te genieten, tenminste dat hoop ik met al dat nieuwe beton.
Maassluis, waar de wegen verbeteren en de rails worden verwijderd en toegevoegd, buslijnen verdwijnen zonder enig pardon.
Spreek je deze en gene eropaan, verdwijnen ze terug naar hun cocon.

Veranderingen brengt vaak kritiek met zich mee,
Kijk maar naar het Lidl dossier.
Verbouwingen staan in de planning,
Maar de omwonende bewoners zorgden voor een uitdaging.
Naar mijn mening kan het winkelgebied Westeinde wel een opknapbeurt gebruiken,
Waar hopelijk na de verbouwing van de Lidl de rest van de winkels in zullen duiken.
Want een verlaten winkelcentrum zorgt voor een onbehaaglijk en spookachtig gevoel,
En ben je voor criminelen, een heus probleem de laatste jaren wat blijkt, een gemakkelijk doel.

We hebben geen actuele of momentele cijfers nodig om dit te raadplegen omtrent deze lasten.
Ons gevoel van onveiligheid en vele berichtgeving in de media doet onze saamhorigheid aantasten.
Inbraken, diefstallen en vandalisme,
Het is en blijft absurdisme.
Waarom zo weinig actie en slechts een enkele camera als onze wijken eraan gaan.
Recentelijke berichtgeving kondigt een buurtregisseur, wat €113.000,- zal gaan kosten, aan.
Blijkbaar stuurt diegene een wijkbureau aan en fungeert vooral als netwerker, coördinator en aanspreekpunt.
Dat bedrag tezamen met de kosten voor een politiepost in het stadhuis, hoeveel man kan daarvoor op straat, het klopt niet is wat me dunkt.

Maassluis mijn thuis aan de Waterweg

Waar een kleine groep gepensioneerden bepaalt wat de overgrote bevolking leuk vindt en soms ook anderen hinderen.
Proberen er, soms tegen beter weten in, een hoop (veelal) vrijwilligers de activiteiten in de stad niet te verminderen.
Echter vaak door regels, bemoeienis en onnodige zaken tot in den treuren,
Zijn zij het die toch dingen willen laten gebeuren.
Veelal uitgelachen en als dank vaak bekritiseerd,
Echter help elkaar, geef advies en vergemakkelijk de zaken om de activiteiten te laten plaatsvinden, dat zal, in tegenstelling tot commentaar, eerder worden gewaardeerd.

Zonder Waterweg geen Maassluis

We hebben veel geks meegemaakt in onze stad. Van killerclowns, straatverlichting zonder stroom tot jarenlange debatten over theaters, belangen, bruggen en bouwoorlogen.
Enorme conclaven aangehoord en dan ook de bijbehorende betogen.
Laten we toch niet vergeten dat ons stadje, als eerste aan de Waterweg, als de beste zou kunnen gaan bruisen,
Want ten slotte, we zijn uiteindelijk allemaal voor het Maassluis(en).

Kimberly Ruppert

Kimberly Ruppert

Kimberly Ruppert | Vrijdagcolumist 2016-2019 | PR & Marketing | Kiru-Projects | Theater Stadsgehoorzaal Vlaardingen

5 Reacties

  1. ton
    17 juni 2017 at 14:04

    Vaak oeverloos gezeik en gezeur in het enige slaapstadje aan het Scheur.

  2. ton
    17 juni 2017 at 13:43

    Dus in het vervolg; Geen bierbuiken maar Scheurbuiken.

  3. Mark Dijkstra
    16 juni 2017 at 14:12

    Goed stuk met veel (kernen) van waarheid!

  4. 16 juni 2017 at 12:17

    lees de column svp!

  5. Dick van Wassenaar
    16 juni 2017 at 08:44

    Maassluis ligt al eeuwen aan Het Scheur en heeft nooit aan de Waterweg gelegen!!