Twee jaar geleden (op 20-1-2015)  schreef ik de column De zorg verandert, Maasluis verandert mee. Zou het toeval zijn? Deze column ging over de decentralisaties, daar ga ik verder niet over uitweiden want inmiddels zijn we via de transitie bij de transformatie beland en natuurlijk kunnen er zaken beter, maar we zijn als Maassluis volgens mij goed bezig hiermee!

Toch trekt deze week weer de zorg mijn aandacht, toeval of zou het komen omdat Roos deze week op school heeft geleerd dat je tradities in ere moet houden en ben ik daarom onbewust opzoek naar een onderwerp? Wat de reden ook is, dit is de situatie

Bloed

Afgelopen week werd ik een ochtend om 05:30 gewekt door onze jongste, kan gebeuren natuurlijk. geen probleem! Hij zit op zijn knietjes in bed en huilt. Ik neem hem maar even mee want ik kan nog een kleine drie kwartier slapen…. Dacht ik tenminste. Niets blijkt minder waar. Ineens heb ik door waarom hij wakker werd, overal zit bloed. Best veel, dus je kunt je wellicht voorstellen dat ik schrik. Z’n bedje, slaapzak, pyjama, mijn bed, de grond. Waar komt zoveel bloed vandaan?

Na hem schoon te hebben gepoetst lijkt het uit zijn mond te komen. Ik wil in z’n mond kijken. Dat vindt Daan geen goed idee, maar het bloed blijft stromen. Hoeveel bloed kan zo’n kleintje missen? Na een uur bloedt het nog, nu vind ik het toch zorgelijk worden dus besluit ik de huisartsenpost te bellen. Die zijn daar toch voor?! De telefoon gaat over maar dat is het!

Tuut, tuut, tuut

Taal noch teken, zelfs geen bandje met een boodschap. Inmiddels is het 7 uur, zou je dan Parkhof al kunnen bellen? Het lijkt me wat vroeg maar ik probeer het toch maar, je moet toch wat. Ook daar natuurlijk geen gehoor. Het bandje vertelt dat ze na 8 uur bereikbaar zijn en dat je voor spoed de huisartsenpost kan bellen.
Dat doe ik dus nog maar een keer. Deze keer krijg ik wel een bandje: “Druk 1 voor spoed en blijf anders rustig aan de lijn.” We wachten, het duurt best lang… Zouden ze het zo druk hebben? Dan hoor ik … tuut, tuut, tuut!

Drie keer is scheepsrecht dus ik bel nog een keer… helaas ook deze keer krijg ik niemand aan de lijn. Ik vind het niet echt spoed dus ga niet op de 1 drukken. Ik blijf nog een tijdje zitten met een washandje, daar zit Daan een beetje op te bijten en ik merk dat het bloeden steeds minder wordt. Even later lijkt het gestopt. Eten wil hij nog niet maar verder lijkt er niets aan de hand met onze kleine man. Gelukkig.

Drie dagen later hebben we helaas weer hetzelfde probleem, deze keer valt hij wel in slaap. Dat vind ik raar en dat maakt dat ik wederom de huisartsenpost bel. Ik heb eerst zes wachtenden voor me, dan vier wachtenden en ja hoor weer hoor ik … tuut tuut.

Wat is daar aan de hand??!

Eindelijk

Ik probeer het nog een keer, deze keer krijg helemaal geen gehoor. Bij de volgende poging ben ik de eerst volgende wachtende. Zou het nu dan toch lukken? Ja hoor, ik krijg iemand aan de lijn. Ze kan me verder niet helpen, “in de gaten houden en proberen hem het bloed niet in te laten slikken.

Ik vertel haar mijn ervaringen met de huisartsenpost van deze week. De vriendelijke dame aan de telefoon hoort het niet voor het eerst. De centrale die ze gebruiken werkt niet goed maar helaas kan in april pas het contract voor de nieuwe centrale worden getekend. Tot die tijd snapt ze dat we op 1 drukken voor spoed. Dat is niet altijd nodig maar gebeurt veel.

Het loopt deze keer goed af, en ik had het – achteraf bekeken – zonder deze hulptroepen ook gekund, sterker nog: dat is gelukt,  maar wat nu als je wel echt hulp nodig hebt? Moet je dan de 1 indrukken, ook al is het eigenlijk geen spoed? Of besluit je dat niet te doen en kom je er een half uur later achter dat je dat toch had moeten doen?

Maanden wachten

Is dit wat de fusie van het Sint Franciscus met het Vlietland ziekenhuis heeft veroorzaakt? Is dit de zorg waar we het voorlopig mee moeten doen? Hoe kan het zijn dat we maanden moeten wachten op een fatsoenlijke telefooncentrale waarmee je wél je hulp krijgt als je dat nodig hebt. Als je het mij vraag kan en mag dat niet zo zijn!

Denise Solleveld

Denise Solleveld

Denise Solleveld | Fractieleider Maassluis Belang | Dinsdagcolumnist 2014-2018 | Docent / coach | www.redcoaching.nl

3 Reacties

  1. bea scheurwater
    17 januari 2017 at 11:41

    Helaas staat geld/besparen op 1 en dan even niets en daarna pas de belangen/noden van de mens. Tijd voor een andere mentaliteit. Wat dacht u van onze ouderen? ben bang dat die of laat maar denken/doen, met alle eventuele gevolgen van dien of in paniek raken, zo triest dit

  2. ton
    17 januari 2017 at 09:14

    Waarom bij zoveel bloed niet 112 bellen??

  3. Aad Rieken
    17 januari 2017 at 08:30

    ”Bloed-Trans-Fusie!”