Column: Minder, minder

Esther vroeg een vervanger vanwege droeve omstandigheden in haar privésfeer.

Dat is best lastig op het laatste moment in deze carnaval/ krokus/ voorjaarsvakantie /griepweek. Gelukkig had ik nog een aardig idee opgepikt via oud-columnist Martijn dat past in de lijn van Esther’s columns.

Jelle

Je kent het soort mens wel: ik ben zo’n type dat moeite heeft met afscheid nemen. Ik kan mij hechten aan dingen waarvan anderen zeggen: “Wat moet je er in vredesnaam mee? Het ligt stof te verzamelen en je doet er niets mee!” Ik snap dat wel, knik ja, maar doe er niets mee in de hoop dat men mij een beetje snapt. Je hoeft het niet met mij eens te zijn, maar ik heb zo mijn eigen afwegingen voor spullen.

Vanaf 1971

Zo heb ik in twee ordners al mijn maandsalarisstrookjes bewaard. Bijna 600 briefjes want ook ieder jaaroverzicht hoort erbij. Curieus maar weinig nuttig. Dit is de klassieke wijze waarop onzinnige verzamelingen ontstaan. Vertel het maar niet verder. Of wel, maar dan om een ander vooraf te waarschuwen.

Het sluipt erin

Ik heb dat ook met boeken die we ooit in een vlaag van enthousiasme aanschaften. Dik dertig jaar geleden waren wij lid van ECI. We hebben toen elk kwartaal wel drie boeken besteld en dat gedurende vijf jaar. Ik kon het lezen lang bijhouden, maar door alle werk, studie, sport, hobby en gezin kwam het lezen als ontspanning tot stilstand. De laatste drie boeken van die tijd hebben drie verhuizingen meegemaakt en staan nog steeds in plasticfolie onderin een lingeriekast. We hebben daarna nog een periode meegemaakt waarin we regelmatig bij speciale boekenmarkten en boekenhandels leesvoer verzamelden, maar de prioriteit voor leesboeken is net zoals voor kranten in de laatste tien jaar afgenomen zo niet tot nul genaderd.

Verbranden

Als ik hoor over boekverbrandingen – waar dan ook – raak ik hevig van mijn apropos en ik heb dan ook nooit afscheid kunnen nemen van boeken. Het voelt als verraad aan de schrijver. Ik heb zelfs op zolder nog een doos met schoolboeken van de HBS tijd waarvan ik nooit afscheid heb kunnen nemen. Die hebben in de jaren tachtig een kelderbrand in de Van Beethovenlaan overleeft, wat drie verhuizingen geleden is.

Zolder als een vol hoofd

En zo zijn er veel meer spullen die bij ons in huis hun weg hebben moeten gaan naar de zolder, omdat wij er geen afscheid van wilden nemen, het ‘zonde’ vonden en dergelijke drogredenering, maar … eindelijk dan toch: wij hebben nu besloten om toch echt te gaan ‘ontspullen’. Iedereen is mens-van-alle-dag, ook wij en we hopen nog lang mee te gaan, maar wij willen het onze dochter niet aandoen een weg proberen te vinden in onze voor haar nutteloze kubieke meters.

Ontslakken

Martijn van Leerdam schreef over de vastenperiode die veertig dagen duurt tot Pasen:

Het is ook een mooie periode om (niet alleen ) je lichaam door vasten te ontslakken, maar ook je fysieke huis te ontslakken door veel spullen af te voeren.

Wat een goed idee! Het huis wordt opgeruimd en licht van het ontspullen.

Bij vasten ervaart jouw lichaam fysiek minder ballast. Bij ‘ontspullen’ is dat ook nog eens minder ballast voor het hoofd, want je hoeft minder te onthouden ‘wat waar ligt en waarom het niet weg mag en welk doel ik er ooit mee denk te dienen enzovoort.’

Net als bij vasten, afslanken (hint 1), stoppen met roken (hint 2), alcoholmisbruik (hint 3) komt het erop neer: opruimen, weg uit de directe leefomgeving en niet meer aan beginnen. Let erop dat je voorkomt ongemerkt in de oude gewoonte te vervallen. Toon karakter.

Wat betreft het ontspullen vind je op internet tips hoe het aan te pakken bijvoorbeeld deze tips.

Kilo’s lichter

Gun jezelf die verlichting en wie weet voel jij je rond Pasen ook lichter. Qua spullen (geen idee hoeveel kilo’s er bij ons weg zullen gaan) maar ook qua lichaam (Ik wil van 87 terug naar 82). Doe mee! Deze slappeling gaat het lukken, dus jullie zeker.

Check mij rond Pasen: minder spullen, minder kilo’s.

© lijstje.info