Column: Missie tuincentrum

column nr 48

Is het geen kerst, heb ik toch een missie tuincentrum. Wederom op zoek naar dat ene perfecte dingetje wat ik nodig heb.

Enkele weken geleden, nadat het zo hard gewaaid had, zijn we het bos ingetrokken. M’n kleine jongen heeft een passie voor stokken, takken en boomschors. Laat er nou genoeg te vinden zijn na die storm. En zo loop ik met halve bomen onder m’n arm naar de auto. Wilde plannen heeft hij met de schors. Maar mam, kan jij dat even maken op de kast. Dat wat ik bedoel? Hij wil de schors op het dressoir en daar plantjes tussen.

Oke, missie tuincentrum.

Ik stap binnen in het eerste de beste tuincentrum en ja hoor, na drie stappen gedaan re hebben struikel ik over boomschors met plantjes erop. Kant en klaar. Dat is precies wat mijn kleintje bedoelt! Alleen dan niet kant en klaar natuurlijk. Ik moet natuurlijk even goed kijken hoe dat allemaal in elkaar steekt zodat ik dat ook kan doen. Plantje heeft geen aarde. Is gewoon net onder het blad afgeknipt. Ik krijg wat vraagtekens. Er hangt namelijk een kaartje aan dat je het eenmaal per week water moet geven. Hoe dan??? Naast de kant en klare versie is alles los te verkrijgen. Die mensen wisten zeker dat ik kwam. Na nog wat rond gekeken te hebben, lijkt het mij maar het beste om even informatie over water geven te vragen

Mevrouw heeft u enig idee hoe ik dit plantje water geef?

Vrouw kijkt eerst warrig en zegt mij dan dat ik die plantjes niet uit de aarde mag halen. Ze heeft zelf hetzelfde plantje staan en dan met aarde. Zo hoort dat! Mijn beurt om warrig te kijken. Na haar uitgelegd te hebben dat deze plantjes daar een stukje verderop liggen en wel een hele doos vol, schijnt ze me toch niet helemaal te vertrouwen. Ik ga verder met mijn uitleg dat ik die boomschors zelf wil maken maar niet weet hoe. Ook die boomschors heeft ze nog nooit gezien. Ik ga me ondertussen irriteren aan het feit dat ze weigert even mee te lopen naar de producten om te zien wat ik bedoel. Ze wil wel even vragen aan haar collega of zij er wat van weet.

En dan schrikt ik – iemand  die nagenoeg niks hoort –  zich helemaal de ‘pest zenuwen’!

Vanuit haar positie schreeuwt de dame zo gigantisch hard naar haar collega met de vraag of zij weet wat dit is. Nee sorry, ook de collega weet het niet. Ook de collega heeft geen zin om te lopen en te kijken wat ik bedoel..

Kortom, ik ga met lege handen het tuincentrum uit. Missie niet geslaagd. Wel geïrriteerd.

Maar laat ik nou een vader hebben die van oorsprong bloemist is. Dus snel naar huis, start FaceTime en ja hoor, daar is mijn helpdesk. Ik leg hem het hele verhaal uit. Krijg netjes de antwoorden waar ik naar zoek. Tevens vraagt hij me of ik me er van bewust ben dat boomschors heel veel beestje als bewoners heeft.

Beestjes??????

Nou ik ben dus er dus alweer helemaal klaar mee!