Column: MLC

In een tijd waarin te pas en te onpas met drieletterafkortingen wordt gestrooid is het meestal niet meer mogelijk om zonder context zo’n DLA te gebruiken.

Zo krijgt SOA pas echt betekenis als het wordt uitgesproken bij de huisarts of tijdens een presentatie van een ICT-architect. En kan zich in BVD een dierenvirus, overheidsorganisatie of een beleefdheidsvorm verschuilen. Er zijn er ook waar om uiteenlopende redenen (nog?) geen ruimte is voor twijfel zoals KLM, NSB en PSV en wellicht geldt dat ook voor KUT, waar de Katholieke Universiteit Tilburg (KUB) zich ooit na een naamswijziging niet mee wilde afficheren, maar dat nu in brede kring netjes wordt omschreven als kwalitatief uitermate teleurstellend. Ergens tussen die twee uitersten in zweven de drie letters in de kop van deze column.
Met dank aan het onvolprezen openbare Wikipedia komen al snel 5 betekenissen bovendrijven:

• Het Maritien Arbeidsverdrag, beter bekend als MLC 2006;
• De lichte metro van Charleroi;
• Beweging voor Congolese Bevrijding, een rebellenbeweging in Congo;
• Midlifecrisis;
• Multi Layer Composite, constructiemateriaal samengesteld uit verschillende lagen.

Het zal voor de lezer gezien de context – zijnde een column van een man op middelbare leeftijd – geen verrassing zijn dat de vierde betekenis vanaf nu de aandacht krijgt. Luister en huiver:

“Een midlifecrisis is dus een emotionele staat van twijfel en onrust. Een persoon voelt zich oncomfortabel worden bij de gewaarwording dat zijn of haar leven half voorbij is. Het leidt over het algemeen tot een zelfreflectie op wat men heeft gedaan met zijn of haar leven tot dat moment. Vaak gaat het gepaard met gevoelens dat men niet genoeg heeft bereikt, in welke zin dan ook. Wie een midlifecrisis ervaart, klaagt vaak over verveling of afgestompt zijn met betrekking tot zijn baan, partner en sociale contacten. Men voelt een sterke aandrang om, soms ingrijpende, wijzigingen aan te brengen in deze levensgebieden. Een midlifecrisis duurt ongeveer 3 tot 10 jaar bij mannen en 1 tot 5 jaar bij vrouwen: deze periode verschilt per persoon en er bestaat zelfs twijfel over de vraag of ieder mens te maken krijgt met een midlifecrisis. Tijdens de middelbare leeftijd zijn er diverse factoren die de persoonlijke ontwikkeling beïnvloeden. Deze factoren zijn onder andere: werk en carrière, huwelijk en (buiten)echtelijke relaties, het volwassen worden van de kinderen en fysieke veranderingen die gepaard gaan met het ouder worden.”

Ten eerste valt het me op dat mannen dus langer aan MLC lijden dan vrouwen, terwijl we ook nog eens een kortere levensverwachting hebben. Bovendien treden we zoals bekend ook later tot de volwassenheid toe (sommigen bereiken dat stadium zelfs nooit), waardoor er alles bij elkaar genomen wel erg weinig leuke volwassen jaren voor ons lijken te resteren.

Maar daarmee dwaal ik af van de vraag of ik me herken in bovenstaande beschrijving.
Aan factoren die in de laatste alinea genoemd worden geen gebrek; drie jaar geleden werd ik ontslagen, ruim 2 jaar geleden betrok ik een nieuwe baan bij het COA gevolgd door een echtscheiding, dit jaar werd de oudste dochter 18 en sportprestaties en gezichtsveld gingen achteruit.
Ik kan me echter maar deels vereenzelvigen met de beschreven emotionele staat. Twijfel over mijn werk is van alle tijden en zou impliceren dat mijn MLC al een jaar of 20 in beslag neemt en ontslag en scheiding brengen altijd stress met zich mee, middelbare leeftijd of niet.
Dat ik op het moment toch een soort van leeftijdscrisis ervaar heeft alles te maken met mijn actuele fysieke toestand. Al 2 maanden tob ik namelijk met een kuitblessure en is hardlopen niet mogelijk. Rug en hamstrings verstijven en machteloos aanschouw ik de gelukkigen die wel onbekommerd hun geestverruimende rondje kunnen lopen.

Volgens mij zit ik in een zware afkickfase en heb ik snel LSD (vul zelf de context maar in) nodig…