column nr 5

Naar buiten kijkend door mijn keukenraam, heb ik uitzicht op de tuin. Het is een stuk van vier bij vier meter ongeveer. Een berk een vogelhuis en onder begroeiing oftewel beplanting. En dan is het altijd leuk observeren wat die dieren allemaal doen.

Er zijn zo van die dieren die je met elkaar, of alleen ziet. Roodborsten zie je over het algemeen alleen, maar op een keer zag ik drie roodborsten landden in de Magnolia. Ze hadden mot, dat was duidelijk! Er was er één die een beweging naar de andere twee maakte zo van; nou, wie wil er eerst, jij of jij, kom maar op. Waarna ze gedrieën wegvlogen en het elders hebben uitgevochten. Zo herkenbaar eigenlijk hè. Er zit niet zoveel verschil hoor tussen ons en het dierengedrag, vind ik.

Als liefhebber van buiten zijn zaten we weer eens lekker in de tuin. Het was een periode lang de gewoonte om de verrekijker naast ons paraat te hebben staan, opdat we vogels, vlinders of iets anders konden bekijken en determineren. Toen er op een keer een merel nogal raar stond te doen in het gras werd ik nieuwsgierig. Hij trok steeds met zijn poten, trok ze hoog op en sprong steeds een stukje omhoog. Geen gezicht en opvallend. Hmmm, waarom doet ie dat? De verrekijker erbij. Wat bleek? Er kropen mieren zijn poten in, hij stond bovenop een krioelend mierennest! En pikte ook steeds mieren op. Het was eten en de kriebels krijgen tegelijk! Dat is dan leuk om te zien en dat je ook weet wat de oorzaak van dit gedrag was.

Maar ook binnen word ik weleens verrast. Zat ik eens te lezen, hoorde ik op mijn houten vloer een geplab, plab, plab. Toen ik opkeek van mijn boek, zag ik een kikker die door de open deur naar binnengekomen en midden in de kamer terechtgekomen was. Die was behoorlijk uit de koers! Lekker naar buiten jij! Opgepakt en weer in de tuin gezet. Dan kan ik nog doorgaan over salamandertjes in de badkamer die ook gered moesten worden en weer de tuin in werden gebracht. Het meest bijzonder was toch wel een koolmees die terwijl ik lag te zonnen in het gras, aan mijn haar trok …

Er is altijd leven in de brouwerij als je een tuin hebt, hoe groot of klein ook. Zo lang deze maar niet tot terras vermaakt is, kun je veel zien als je wilt. Natuur is overal waar groen is. Waar groen is strijkt van alles neer. Daar is leven en valt veel te beleven.

Els Warnaar

Els Warnaar

ELISABETH WARNAAR | 2018 -2020 vaste columnist, daarna ad hoc | Art is't | Dame of Nature | , Dichter, Fotograaf | Workshops Botanische Kunst | Boomredder |
www.elswarnaar.nl

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    17 maart 2018 at 08:47

    Met Al Die Vreemde Vogels,
    En Badkamer Salamanders.
    Hoef Jij Je Niet Te Vervelen,
    En Wacht Niet Op Gans Anders!