Soms word je door een simpel woord in een column van een bekende Maassluise op het goede spoor geholpen. Zo ook deze week. De titel van de column van donderdag luidde: “vaderskindje” Nu zijn er waarschijnlijk drie soorten kinderen. De reeds genoemde Vaderskindjes, de kinderen die meer aan moeders rokken hangen en er zullen er ook zijn die dit geen van beiden zijn. Vermits ik geen psychologie of kindwetenschappen heb gestudeerd moet ik raden hoe dit gedrag ontstaat en hoe zich dit ontwikkelt in de loop der tijd.

Zou een vaderskind altijd een vaderskind blijven of kunnen “voorkeuren” veranderen tijdens het wordingsproces tot volwassene.

Ik denk dat ik het antwoord op de laatste vraag wel ken.

Liet ik u vorige week een kijkje nemen in mijzelf doordat de columns wat persoonlijker moesten worden. Ook dit was een goede raad van ons vaderskindje met een zekere voorkeur voor bilnaden. Ik beloofde min of meer om meer inzicht te geven in mijn “dichtkunst”.

Dat lijkt mij in deze Sinterklaas tijd een vrij gevaarloze bezigheid want het niveau is zeer divers. Dit ondanks hulp van vele internet sites die voor een habbekrats de inspiratielozen aan een gedicht helpt, gestuurd door enkele keywords.

poëziealbum dat mijn dochters op een zekere leeftijd kregen moest natuurlijk gevuld worden door vriendjes, vriendinnetjes, opa’s, oma’s en vele anderen. Ook vader kwam aan de beurt.

Als ik nu het gedichtje nalees dan blijkt dat er bij de jongste dochter een transformatie heeft plaats gevonden. Ik heb het niet nagevraagd, ik denk slechts dat het zo is en ik kan me redelijke goed voorstellen dat dit proces in de afgelopen ruim 20 jaar heeft plaats gevonden.

Mijn jongste dochter was volgens mijn gedichtje een moederskind. Ik denk dat dit met alle respect voor Mrs. S. veranderd is. Mensen veranderen daar is niets mis mee als je omgeving maar respect blijft behandelen en dat was een van de speerpunten in mijn poging om de dochters op weg te helpen naar het punt dat ze het zelf wel konden.

Het onderstaande gedichtje wil ik u niet onthouden en ik plak het in deze column. Ik wilde het niet overtikken een poëziegedicht is handgeschreven en ik wil u mijn hanenpoten niet onthouden. Volgende keer een poëziegedicht dat veel later (wel in Word) geschreven is.

Aad Solleveld

gedicht AadS

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022