Er zijn mensen die het beste met je voor hebben. Mensen die met allerlei tips en goed bedoelde raad proberen kwaliteitsslagen te maken. Deze mensen die vaak “iets met communicatie” hebben gestudeerd, weten blijkbaar hoe je op de meest efficiënte manier een doel kan bereiken.

Communicatie dus en vooral de vorm om mensen aan te trekken of zelfs te prikkelen. Collega columnschrijver Annelies Heinen heeft hier diverse tips voor aangedragen en collega Jelle Ravestein herinnerde ons hier afgelopen maandag nog even aan.

Een column zou dus persoonlijker moeten. Meer humor, zelfspot etc. Nog persoonlijker denk ik dan? Ik ben al een open boek en ik lust geen fricadellen!

De laatste maanden heb ik veel van mezelf laten zien. Of dat gepaard ging met humor, zelfspot of enigszins ironisch naar anderen is de vraag. Ik denk van wel maar of deze mening breed gedeeld wordt? Het maakt mij eigenlijk ook niets uit want gaat het bij communicatie om doelen stellen en bereiken. Dat geldt niet voor mij.

Ik schrijf omdat ik dat leuk vind. Leuk als stiel, als arbeid. Als de column klaar was dan hield het voor mij op. Dat is door Annelies wel een beetje veranderd. Ik meld tegenwoordig op twitter en facebook dat er weer een pennevrucht (oude spelling) is verschenen en dan blijkt dat het helpt, als je doel was om reacties te krijgen.

Deze en de volgende column persoonlijker maken? Wat is er persoonlijker dan een gedicht. Mijn diepste zielenroerselen komen dan aan de oppervlakte en meer inkijk in mijn persoon kan ik echt niet geven. Er moet nog iets te raden blijven.

Ik heb als vader natuurlijk in de poeziealbums (uitspreken zonder leesteken) van mijn dochters geschreven. Ik probeerde dan het niveau “rozen verwelken en schepen vergaan” te overstijgen. Of dat gelukt is laat ik aan u lezer.

Het eerste gedicht dat ik met u deel, borrelde een jaar of zes zeven geleden in mij op en staat niet in een poezie album; het zit in mijn hart. Ik schreef het op in 5 minuten en heb er nooit meer een letter aan veranderd. Stilistisch en inhoudelijk zal collega Van Heiningen vast wel tips hebben maar dat hoeft niet!

Hartinfarct

Vragend, verwonderd

op een keukenstoel.

Je gezicht grauw, verwrongen;

de pijn!

Bedonderd

door het leven.

Je lijf

dat op het punt stond

te blijven, je geest

Verwonderd

Je wist het wel,

misschien ook niet?

Die deur!

Je stond er voor.

Gelukkig was de sleutel zoek;

want waar was je nu geweest?

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022

1 Reactie

  1. K@rin
    4 december 2013 at 19:40

    Hallo Aad,
    Ik vind je Column erg leuk om te lezen,
    Gewone woorden worden hier in gebruikt en je hoeft er geen
    woordenboek bij te halen van de plank!
    Communicatie gestudeerd of niet, iedereen weet precies wat jij bedoeld.
    Leesbare taal voor jong en oud
    Dikke pluim!
    Trouwens mooi gedicht recht vanuit het hart…