Oud zijn lijkt me best eng. Het idee hè, dat je kwaaltjes krijgt en krakkemikkig wordt, dat een bezoek aan het ziekenhuis het Uitje van de Week vormt en dat je op de meest onmogelijke momenten ergens last hebt van lekkage. Niet een vooruitzicht waarvan je denkt: yés! Gelukkig voor ons, de jongere generaties, staan er zachtjesaan nieuwe rolmodellen op.

Oude(re) mensen die laten zien dat het ook léúk kan zijn, oud worden.

Die 86-jarige dame die niet zonder haar tablet en I-phone de deur uitgaat, omdat ze natuurlijk wel geregeld haar Facebook even wil checken. Die mevrouw van een eind in de 70 die altijd een skinny jeans en All Stars draagt, omdat soepjurken voor bejaarden zijn. En niet te vergeten die leuke meneer die lang na zijn pensioen bedacht dat hij weleens aan een marathon mee wilde doen en daar driftig voor aan het trainen sloeg.

Vorige week slaagde een 80-jarige vrouw opnieuw voor haar rijbewijs. Haar vorige was ingevorderd omdat ze te langzaam reed, maar na een les of 70 mocht ze het asfalt weer op. 3 FM-dj Giel Beelen belde haar in zijn uitzending op om haar te feliciteren. In eerste instantie was de vrouw niet erg spraakzaam. Dat ze een certificaat kreeg omdat het “een hele prestatie” was, prima. Dat ze een taart kreeg, ook leuk. (“Heeft u mijn adres dan?”) Maar toen kwam ze los:

“Je moet niet denken dat ik een zielig oud omaatje ben dat met krukken rond schuifelt.” Eerlijk is eerlijk: Giel, ik en de rest van Nederland dachten dat stiekem wél. “Je moet je rijbewijs niet alleen halen om een blokje om te gaan,” vond ze. “Ik heb overal gereden…”

Er volgde een ellenlange opsomming van gebergten en gebieden waar ik even de atlas bij moest pakken. Ze was overal op de wereld geweest. Binnenkort rijdt ze met een vriendin naar Zuid-Frankrijk. Om daar de boel eens flink op stelten te zetten, vermoed ik.

Heerlijk, dit slag mensen, al moet ik het plaatje in mijn hoofd ook hoognodig eens bijstellen. Want heb je niet zelf in de hand hoe je in het leven staat en wanneer ben je eigenlijk oud?

Een tijdje terug deelde ik de lift in een bejaardenflat met een heer en twee dames, alle drie ver boven de pensioengerechtigde leeftijd. Ze hadden een gezellig gesprek en de twee vrouwen stapten uit. Waarop de man me met een glunderend gezicht aankeek en verzuchtte: “Wat een leuke meiden toch, hè?”

 Jacqueline Bouwmeester

Jacqueline Bouwmeester

Jacqueline Bouwmeester

journalist | schrijver | moeder van vijf | jacquelinebouwmeester.nl | lifewith5.nl

3 Reacties

  1. Marie
    16 januari 2014 at 12:08

    Leuk! Ja, als we 80 zijn, zijn we van binnen volgens mij ook nog die giechelende meiden van vroeger. Altijd als ik daar aan denk, kijk ik anders naar oude mensen.

  2. 15 januari 2014 at 16:27

    Weer een leuke column, Sjak, met een heel andere insteek. Je geeft weer wat mee om over na te denken, in ieder geval!