Column: Politiek, de kerstgedachte en hormonen

Het kerstreces is begonnen. De laatste weken zijn er nog belangrijke beslissingen genomen over de opvang van statushouders, de toekomst van de Koningshof, het armoedebeleid en de onderwijsachterstanden.

Het laatste onderwerp heeft professioneel gezien natuurlijk mijn aandacht. Wanneer, bij wie, waarom ontstaan de achterstanden? Heeft het ermee te maken waar je vandaan komt? Als je het mij vraagt wel maar dan niet in de betekenis van welke etnische afkomst.

Is er thuis een stabiele situatie, rust, reinheid en regelmaat de belangrijkste onderdelen voor de opvoeding van kinderen als je het de geleerden vraagt. Ik denk dat het zo is, de invulling van deze woorden zal echter voor een ieder anders zijn en dat is prima!

Mocht er door welke reden dan ook een verstoring hierin optreden dan zal dat van invloed zijn op de ontwikkeling van het kind in meer of mindere mate en als we de geleerden moeten geloven. De “schade” aangericht voor het vierde levensjaar zal waarschijnlijk nooit meer tot 100% hersteld kunnen worden.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we er niets aan moeten doen. We moeten proberen de achterstand te verkleinen of in elk geval te zorgen dat ze niet groter worden. De kinderdagverblijven en peuterspeelzalen zetten hier al vroeg op in. De overheid stelt hier geld voor ter beschikking, bij ons rijst alleen de vraag geven we dit geld op de juiste manier uit.

Halen we zo het maximale resultaat? Dit is lastig want het resultaat kunnen we nu in elk geval nog niet meten. We kunnen alleen aannemen dat de programma’s werken en dat anders de achterstand alleen maar toe zou nemen maar of het echt zo is?

Elk kind verdient een zelfde kans, vanuit de overheid wordt daar veel aandacht voor gevraagd maar we moeten ook onze eigen verantwoordelijkheid nemen. Al voor de geboorte kan stress een achterstand bij het kind veroorzaken, ervaren ouders stress tijdens de opvoeding dan vergroot ook dit de achterstand. Hierin kunnen ouders zelf iets betekenen.
Elk kind heeft recht om op te groeien in een gezin waarin het gewenst is en waar het de liefde krijgt die het verdiend.

Of dit nu alleen mijn professionele mening is of enigszins gekleurd door hormonen, dat is de vraag.

Ik vind het in elk geval een mooie gedachte om het jaar mee af te sluiten en te gaan genieten van het kerstreces en mijn zwangerschapsverlof!