“Laat die vrouw gewoon een reis boeken bij een betrouwbare partij,” moppert mijn broer op Facebook. Hij kijkt naar Red Mijn Vakantie en ik vermoed dat er weer zo’n gezin in beeld is dat met de hele veertienkoppige familie voor een luttel bedrag een zessterrenhotel verwacht en dan klaagt als ze in een stinkend achterafkamertje belanden met uit elkaar vallende stapelbedden, een niet werkende douche en een raam dat niet open kan. Als ik de verhalen hoor (van anderen, want ik zap meteen verder als dit programma voorbij komt) vraag ik me altijd af of die mensen het er soms ook een beetje om dóén. Ik bedoel: je gaat toch niet op vakantie met het telefoonnummer van Rob Geus in je achterzak?

Ik kan niet naar die man kijken. Rob Geus. Hij doet vast goed werk en er zijn natuurlijk heus wel echt schrijnende gevallen bij. Dus is het mooi dat hij dan vakanties kan redden en daarnaast SBS wat leuke kijkcijfers oplevert. Maar mijn fantasie slaat altijd een beetje op hol als ik Rob bezig zie, vooral als hij met keukens in de weer is. Al die regeltjes… Je zal met zo’n man getrouwd zijn. Of samen moeten werken. Alleen al de gedachte, brr.

Ik heb trouwens nog wel een adresje voor hem. Ergens in de outback van Australië. Ik was daar een keer in een mijnwerkersplaatsje.

Het is er bloedheet en de bevolking woont daarom, lekker koel, onder de grond. In trouwens nog verrassend ruime huizen, maar ja, geen spoortje zonlicht. Boven de grond heb je maar weinig. Een grote supermarkt met airco en een klein, wat verwaarloosd restaurantje, waar je wat later op de dag in de schaduw buiten kunt zitten. Stof, rood zand, zweet en plakkerige stoeltjes. Mijn reisgenoot en ik belanden er omdat we echt geen fut meer hebben om zelf te koken.

Het menu is beperkt (drie keuzes). We gaan voor de lasagne. Gezien de entourage verwachten we niet al te veel, maar de lasagne die ons wordt voorgeschoteld smaakt hemels. Zó goed zelfs, dat we op dag twee besluiten het restaurant je opnieuw te bezoeken. De serveerster komt halverwege de maaltijd vragen of alles naar wens is, en wij kunnen niet anders dan haar zeggen dat we nog nooit zulke zalige lasagne hebben gegeten. Met een brede lach vertelt ze dat ze de complimenten zal doorgeven aan de kok.

Als we net onze laatste happen hebben genomen, schuifelt er een klein, krom dametje van tenminste 75 jaar naar buiten. Ze heeft een bloemetjesschort aan en een pollepel in haar hand. Dikke groeven in haar gezicht, een wilde coupe grijs haar in een warrige knot. Ze oogt oud en fragiel, maar haar ogen staan fel en ze lacht een stralende, tandeloze lach. In de hoek van haar mond bungelt een zielig stompje sigaar, dat vrolijk meebeweegt als ze praat. Af en toe valt er wat as vanaf, maar dat lijkt ze niet in de gaten te hebben. Hoe klein en fragiel ze ook oogt, deze vrouw is beslist niet voor de poes. En ze is oprecht blij met onze complimenten voor haar lasagne – al wil ik niet eens wéten hoe haar keuken er uitziet.

Nu dacht ik zo: als we die Geus nou eens naar de outback sturen voor een uitgebreide keukeninspectie? Kan hij daar lekker zijn ding doen en zijn wij mooi van hem af. Waarschijnlijk voorgoed, want ik reken erop dat mijn favoriete Australische kok gehakt van hem maakt.

Jacqueline Bouwmeester

Jacqueline Bouwmeester

journalist | schrijver | moeder van vijf | jacquelinebouwmeester.nl | lifewith5.nl

9 Reacties

  1. Aad Rieken
    21 augustus 2016 at 20:43

    ”Daar Word Ik Niet Vrolijk Van!!”

  2. Jan
    21 augustus 2016 at 16:17

    Hier word ik vrolijk van …

  3. Aad Rieken
    21 augustus 2016 at 14:40

    ”Dag Van De Leus!”
    —-OPSCHONEN—-

    Je Hebt Maar Een Keus,
    OPZOUTEN Rob Geus!!

  4. Wim Klinkspoor
    21 augustus 2016 at 13:00

    Mooi verhaal ! Doorgestuurd naar sbs 6 ?

  5. Martien
    21 augustus 2016 at 12:02

    Man man man man, kansloos.

  6. Aad Rieken
    21 augustus 2016 at 11:17

    ”Tatjana Simic Heus….,
    Liever Dan Rob Geus!”

    Van De Flodder-tak…..,
    Neem Ik Tat Op De Hak

    De man van de lekkere worsten,
    die koos Tatjana om haar borsten.
    Zij nam hem om geld,
    voor even haar held!
    maar straks moet ‘ie zelf zijn les dorsten!

  7. Coby van der Made
    21 augustus 2016 at 11:05

    Ja Jacqueline het is een echte krotekoker

  8. Paulette
    21 augustus 2016 at 09:26

    Heerlijke column Jacqueline. Altijd vaste prik met de eerste kop koffie!

  9. Aad Rieken
    21 augustus 2016 at 09:10

    ”Net Als Vrouw Flodder!”