Iedereen heeft ze wel. Helaas betekent bewustwording van de negatieve gevolgen van de gewoonte niet automatisch dat je er makkelijk vanaf komt. Roken is daarvan wellicht het bekendste voorbeeld maar de voorraad is schier onuitputtelijk.

Een paar mooie voorbeelden, waarin ik me absoluut herken,  zijn direct te vinden op het Internet:

• Het openkrabben van kleine wondjes, dan wel het wrijven over jeukende muggenbulten vertraagt het  herstelproces maar geeft tijdelijk een bevrijdend gevoel en valt daarmee dus onder de onweerstaanbare verleidingen.

• Heet douchen zorgt ervoor dat de poriën zich niet sluiten zodat je erna direct weer gaat zweten en onwelriekende luchten gaat verspreiden maar het kortstondige weldadige gevoel van heet water op je lichaam is overheersend.

• Het natte smerige vaatdoekje op het aanrecht is een feest voor bacteriën maar het vervangen ervan loopt telkens uitstel op omdat de weg naar de wasmand geplaveid is met dagelijkse obstakels.

• Steeds maar weer naar die telefoon grijpen als er een geluidje uitkomt is niet bevorderlijk voor je rust en de aandacht voor je directe omgeving maar is inmiddels een internationaal voortwoekerende ernstige ziekte.

• Het niet ‘nee’ kunnen zeggen kan leiden tot persoonlijke overbelasting en burn outs maar het plezier dat je anderen met  je ‘ja’ denkt te schenken lijkt bij bepaalde karakters van eindeloze omvang te zijn.

Het zijn vijf veilige slechte gewoontes die iedereen zonder problemen op kan noemen als hij of zij er tijdens bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek naar gevraagd wordt.

Afgelopen week werd ik op de verjaardag van zuslief echter ineens geconfronteerd met een slechte gewoonte die persoonlijker van aard en bijzonder hardnekkig is. Ze wist me zelfs te melden dat ik in mijn studententijd een tekst boven mijn bed had hangen om me elk moment van de dag te confronteren met die tekortkoming. Langzaam maar zeker kwam de Delftse studentenkamer in mijn herinnering naar boven die er en passant twee andere slechte gewoontes bij sleepte waar ik destijds hard aan wilde werken om er van af te komen. Tot mijn schaamte moet ik erkennen dat van alle drie bar weinig is terechtgekomen.

Nog steeds sta ik dus met een mond vol tanden als mij gevraagd wordt welke kleding mensen (zowel mannen als vrouwen) droegen in het gezelschap waarin ik kort daarvoor verkeerd heb.  Terwijl het toch een kleine moeite is om dat bewust in je op te nemen. Nu ik dit opschrijf zal het de komende dagen vast iets beter gaan maar daarna verwatert het weer.

Vergelijkbaar manco is het niet kunnen determineren van planten en bomen. Toen een medestudente dat in het nuldejaars smoelenboek als hobby had genoteerd werd er onder de scheikundigen massaal om gegniffeld, maar in de loop van de studie leek het me toch ernstiger met je gesteld wanneer je een eik niet van een beuk weet te onderscheiden. Tweede voornemen was dus om meer kennis op te doen van de groene wereld om me heen.

De derde slechte gewoonte betrof die met genoemde tekst boven mijn bed: ‘ARTICULEER!’.
Net zoals het me niet lukt om de borstcrawl onder de knie te krijgen omdat ik dat niet op jonge leeftijd heb geleerd lijkt het LANGZAAM en DUIDELIJK spreken ook een brug te ver te zijn. Dat leidt soms tot (spraak)verwarrende situaties op werk en privé en drijft mijn slechthorende vader tot wanhoop. Alle reden dus om hier 30 jaar verder nu eens echt verbetering in aan te brengen.

Tips lieve lezers??

Ron v/d Berg

Ron v/d Berg

Zaterdagcolumnist (per 2016: 1x per 2 weken | ICT Beheerder | AVW atleet en vader van 3 dochters. Zie ook www.ronb1965.nl.

2 Reacties

  1. Nel
    24 juni 2017 at 12:53

    Ja, Ron, toch maar oefenen in het ar-ti-cu-le-ren En duidelijk spreken. Je zult hoe langer hoe meer met slechter-horenden te maken krijgen ( misschien zelf: het is erfelijk….) Maar blijf vooral leuke stukjes schrijven!

  2. Aad Rieken
    24 juni 2017 at 08:30

    ”SCHEI-KUNDIG!”

    Trek Je Nergens Iets Van Aan..,
    Trek Korte broek Aan en Gaan!