De Lijsterzaal van Koningshof was eigenlijk te klein voor alle mensen die als vliegen op de stroop van regionale fondsen waren afgekomen. Ik ken na twaalf jaar wonen en werken in Maassluis best veel mensen, maar ik zag toch weer heel veel nieuwe gezichten.

Zo zag ik wie er nu eigenlijk voor zorgen dat dierenhoek ’t Sparretje goed draait. En hoorde ik hoe JoCoDam jongeren door middel van deze denksport vaardigheden bijbrengt die ze goed kunnen gebruiken in hun leven. Er was een buurtvereniging die Oranjespelen organiseert. Maar ook mensen die betrokken zijn bij de stedenband tussen Maassluis en Hatvan (Hongarije).

Toegegeven, er waren ook clubs uit Vlaardingen en Schiedam aanwezig op deze avond, maar ik ben toch weer onder de indruk geraakt van de grote hoeveelheid verenigingen en stichtingen die Maassluis rijk is. En of ze nu een lokaal doel dienen of gericht zijn op goed doen buiten Maassluis, wat ze gemeen hebben zijn enthousiaste bestuurders en medewerkers die zich voor meer dan honderd procent inzetten voor ‘hun’ zaak.

Een andere rode draad die hen bindt is de nooit aflatende speurtocht naar geld. Voor nieuwe materialen, of aankleding van een accommodatie, of een nieuw project en ga zo maar door. Vandaar dat ze zo massaal afkwamen op de workshop “fondsenwerving” georganiseerd door het Vrijwilligerssteunpunt. Drie regionale fondsen en één lokaal fonds waren aanwezig.

Nu is het zo dat als ik de term ‘workshop’ zie staan, ik er vanuit ga dat er een actieve inbreng van mij verwacht wordt. En dat ik al doende dingen ga leren. Dat was nu iets anders. We mochten actief luisteren en ook wel vragen stellen. Maar echt iets doen of oefenen met het benaderen van een fonds zat er niet in. We schoven van zaal naar zaal voor keurige presentaties van alle fondsen die ons vertelden waar ze voor stonden en wat de mogelijkheden waren.
En ook de onmogelijkheden. Want dat werd ons al snel duidelijk, fondsen houden vooral van projecten die eenmalig zijn. Aan de ene kant snap ik dat wel. Maar verenigingen en stichtingen hebben vaak ook jaarlijks terugkerende doorlopende kosten. De dieren van ‘t Sparretje bijvoorbeeld moeten elke dag eten en ook jaarlijks worden ingeënt.

“Dat behoort tot de exploitatie mevrouw en daarin voorziet ons fonds niet.”

Natuurlijk had de man van het fonds gelijk, hij vertolkte gewoon de uitgangspunten. Maar de dames van ’t Sparretje waren toch wat teleurgesteld in mijn waarneming. Ik bedacht dat het fantastisch is dat al die fondsen er zijn en dat er zoveel geld beschikbaar is voor veel goeds in onze stad en omgeving. Maar het is minstens net zo geweldig dat er zoveel vrijwilligers zijn die zich niet per project maar vaak jarenlang inzetten voor hun vereniging of stichting. En dat zij met hun enthousiasme ook veel blijvende donateurs weten te werven die niet die glanzende in het oog springende projecten mogelijk maken, maar wel het stille doorgaande werk op de achtergrond. Ik gaf ze in stilte allemaal een lintje op die avond.

Gerrit van Dijk

Gerrit van Dijk

2014-2019 | Columnist op woensdag (1x per maand) | Dominee PKN | @gdijkdijk op Twitter