Ik ben bezig met een challenge om een jaar lang elke dag minstens één gedicht te schrijven. Dat lukte prima tot twee weken geleden. Ik voel mij echt stagneren. In andere jaren stagneert mijn energie en gedrevenheid ook in juli: ik kan namelijk steeds slechter tegen de warmte, de zomerhitte. Dat laatste viel tot nu toe mee. Het komt deze keer door alle gedoe rond Turkije. Baton Rouge, Nice, Brexit. Het meest recente rijtje van ellende in de wereld.

Naast de oorlogen, hongersnood, natuurrampen en dergelijk echte ellende. En ook binnen mijn eigen kring speelt genoeg. Vrienden en bekenden die – soms ernstig of zelfs terminaal – ziek zijn, die in het ziekenhuis liggen. Een opname voelt al als een ramp en dan krijgen ze vaak ook nog beroerde zorg. De gehele zorgsector die in rap tempo afbrokkelt, de pensioenfondsen, de afbouw van AOW, de zeer verslechterde werkloosheidvoorziening. Het valt dan niet mee om ‘mijn halfvolle glas’ te blijven zien.

Ik probeer als muziekliefhebber de top2000 als medicijn, als tegenkracht voor deze beroerde tijden.

Daydream believer Monkees
What a wonderful world Louis Armstrong
What the world needs now is love Dionne Warwick
All you need is love The Beatles
Love is in the air John Paul Young
Walking on sunshine Katrina & the Waves
It’s a beautful day Michael Bublé
Lovely day Bill Whithers
Always Look On The Bright Side Of Life Monty Python

Dat is alles. Wat valt dat vies tegen. Bovenstaande is het magere resultaat uit de nummers 1000-2000. Kennelijk is de Nederlandse muziekliefhebber niet zo zonnig van natuur. Ik heb maar niet verder gezocht in de hogere regionen, want een top tien met Wishing you were here, Stairway to heaven, Imagine en Avond stemt bepaald niet vrolijk, niet hoopvol.

Misschien is het wel beter ook om het hoofd helemaal leeg te maken, aan niets denken, gewoon naar buiten kijken en genieten van de zon die deze week volop de kans krijgt.

Om middernacht van zondag op maandag loop ik met de honden op doodstille straten, zonder een zuchtje wind. Mijn voetstappen klinken als luide knallen door de stilte. Is het een stilte voor de storm? Ik ben bang dat in de komende dagen nummer 736 de boventoon gaat voeren: You Ain’t Seen Nothing Yet van Bachman Turner Overdrive.

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

4 Reacties

  1. Aad Rieken
    19 juli 2016 at 09:06

    ”Maak Er Een PERFECT DAY Van,Lou Reed:TOP!”

  2. ton
    18 juli 2016 at 11:27

    Breng eens een zonnetje onder de mensen…Liedje van…eenmaal in je hoofd en je raakt het niet snel kwijt 🙂

  3. 18 juli 2016 at 10:33

    dank Aad. Dit is een van mijn favorieten

  4. Aad Rieken
    18 juli 2016 at 09:50

    ” ’n OPKIKKERTJE!”

    Morning Has Broken van Cat Stevens! (geen flop)