Voor alles is een eerste keer. En elke eerste keer is nieuw en onbekend. Dan is het daarna zaak om het nieuwe eigen te maken.  Zo maakte ik als moeder onlangs iets nieuws mee: Een aanmeldingsgesprek op de middelbare school waar mijn oudste dochter graag naar toe wil.

Al twaalf jaar draag ik het moederschap en hoe cliché het ook klinkt: Die twaalf jaren zijn voorbij gevlogen.

Daar zit ik dan. Rondkijkend naar opgeschoten jeugd die pauze heeft en vooral teveel energie. Wat een chaos en wat een herrie kunnen die pubers met en bij elkaar maken! Ik kijk goed rond, en na een paar minuten voel ik een vreemd gevoel in mijn maag en ik zie alle fasen die mijn oudste dochter doorstaan heeft tot wie zij nu is, voorbijkomen in een flits.

De oudste van de vier thuis. Zij begint te puberen en in de laatste groep van de basisschool, en dus hoort zij nu bij de grote kinderen. Maar niet in díe aula. Daar is mijn eerstgeborene toch echt nog te klein voor, aldus dat vreemde gevoel in mijn maag.

Natuurlijk weet ik dat zij er wél klaar voor is, en dat het na de zomervakantie daadwerkelijk gaat gebeuren, maar als moeder blijk ik deze overgang lastiger te vinden dan ik verwachtte. Zelf heb ik het ook meegemaakt als 12-jarige en ook toen vond ik het heel erg spannend, dus ik weet hoe mijn dochter zich nu voelt: Heel veel zin in het nieuwe avontuur hebben, maar tegelijkertijd schuilt ze nog graag onder moeders vleugels.

En dat zijn de momenten waar ik nu nóg meer van geniet, want mijn ervaring als kind leert, dat in de brugklas het schuilen onder moeders vleugels afneemt en dat zij haar eigen vleugels gaat spreiden. En dat stimuleer ik ook zeker. Ontdek wie je bent, hoe je bent en waar je wilt staan. Ik zal er altijd zijn. Ook wanneer haar vleugels weigeren dienst te doen of de tegenwind te sterk blijkt.

De eerste twaalf jaar zitten erop, en ik verheug me op de volgende twaalf jaar!

Miranda Blom

Miranda Blom

Miranda Blom | Crisiskaart consulent | Dichter @ elcamiroch.blogspot.nl Columnist maart 2016 - mei 2020 |

2 Reacties

  1. Willem
    5 april 2017 at 12:09

    Weer mooi geschreven

  2. Aad Rieken
    5 april 2017 at 08:57

    ”Van Klein Naar Groot,
    Niet Meer Op Schoot!”