Column: Venetië aan de Maas

Tijdens mijn vakantie –  die heb ik eigenlijk het hele jaar door, want als gepensioneerde heb je 365 dagen per jaar vrij, dit jaar zelfs 366 – nou ja, tijdens die vakantie dus, verbleef ik enkele dagen in Venetië. Een schitterende stad met al die kanalen, bruggen en oude gebouwen. Hoogtepunten zijn natuurlijk het San Marcoplein met het Dogepaleis, de basiliek van San Marco en verderop bijvoorbeeld de Rialtobrug, waar al menig verliefd stelletje elkaar eeuwige trouw heeft beloofd.

Romantisch

Vooral voor hen is het romantisch om een tochtje per gondel te maken met een galmende gondelier met strooien hoed met blauw of rood lint erom geknoopt. Je moet er wel wat voor over hebben, want de vaste prijs is 80 Euro voor een uurtje showvaren door de stad, waar tienduizenden toeristen je nastaren.

Waterbus

Na veertig jaar huwelijk zagen wij het romantische extraatje niet meer zo zitten, niet vanwege de liefde, maar vooral om de prijs, zodat wij dezelfde kanalen vanuit de waterbus hebben bekeken voor een fractie van het bedrag. Venetië is geheel autovrij, met een auto zou je niet ver komen met al die nauwe straatjes en hoge trapbruggen. Alle winkels, restaurants en hotels moeten bevoorraad worden over het water, met platbodems of andere scheepjes. Op de kades worden de goederen met moderne handkarren verder vervoerd, karren met grote luchtbanden, die vrij gemakkelijk de traptreden van de talloze bruggetjes op en af kunnen. ’s Morgens vroeg lopen de bevoorraders te rennen, nog voor de grote stroom toeristen op gang komt.

Giethoorn

De beroemde Italiaanse stad wordt vaak aangehaald. Zo wordt Giethoorn wel het “Venetië van het noorden” genoemd. Niet zo gek met die smalle kanalen en Nederlandse gondels, al is het een totaal andere beleving als je langs de oude boerderijtjes door het polderland puntert.

Mogan

Ook andere plaatsen vergelijkt men graag met de “Dogestad”. De stad Mogan op Gran Canaria is zo’n plaats, die twee of drie kanaaltjes heeft met enkele bruggetjes eroverheen. Prompt heeft men het “Klein Venetië” genoemd. Het Griekse eiland Mykonos maakt het nog gekker door een tiental overhangende huizen boven zee naar Venetië te vernoemen. Die zee spoelt vaak gevaarlijk hoog tegen de kade op en op de terrasjes ben je vrijwel gegarandeerd van een nat pak. Zo erg is het niet in Venetië, al is de kans op natte voeten steeds groter.

Mozes-project

Door de stijging van de zeespiegel komt de stad nog wel eens (gedeeltelijk) onder water te staan en om dat te voorkomen is men met een groot project bezig om de lagune, waarbinnen Venetië ligt, bij extreem hoog water te kunnen afsluiten. Ook Nederlandse bedrijven hebben hun inbreng in het zogenoemde “Mozes-project”. Zeg maar een Italiaanse Maeslantkering. En dat brengt mij meteen dichter bij huis.

Canal Grande

Maassluis heeft veel weg van die beroemde Italiaanse stad. Hoeveel keer heeft de Govert van Wijnkade of de Burgemeester de Jonghkade niet blank gestaan met een noordwesterstorm, waarbij het opstuwende Noordzeewater de Waterweg extra vult? En die kanalen. Bij ons heten ze niet “Canal Grande”, maar Noordvliet of Zuidvliet en zo zijn er nog het Hellinggat, de Noordgeer en de Boonervliet, om niet te vergeten de prachtige Weverskade. De Waterweg vergelijk ik met het Canale di San Marco, waar de cruiseschepen haast aanraakbaar langs de stad varen. Vanaf Het Balkon kun je ook bijna mee-eten met de cruisegasten.

En monumentale gebouwen zijn er ook in onze mooie stad, zoals de Groote Kerk en de vele oude panden langs de Vlieten of aan de Zuiddijk, om maar wat te noemen.

Platbodems

We missen nog de gondels. Maar de Venetiaanse platbodems lijken erg op die van het Westland, waarmee vroeger veelvuldig groenten en fruit naar de veilingen in de omgeving werden vervoerd. En jaarlijks zijn ze tijdens het varend corso nog te bewonderen. Om van de rondvaarten nog maar niet te spreken.

Wat mij betreft mag de naam “Maassluis, eerste stad aan de Waterweg” veranderd worden. “Venetië aan het Scheur” klinkt niet bepaald charmant en “Venetië aan de Waterweg” klopt ook al niet, getuige de reacties onlangs nog op de “Brief van Sint Nicolaas”.

Nee, wat mij betreft noemen we Maassluis voortaan “VENETIE AAN DE MAAS”. Een erenaam!