Vrijdag stond het mooi vast op de A20, tussen Maassluis en Rotterdam. Sommige pechvogels stonden drie uur stil op een stukje asfalt van amper twintig kilometer. Als verstokte fietser moet ik bij zulke berichten altijd even glimlachen. Maar een dag later ging ik met de trein, en ontdekte ik dat het spoor tussen Maassluis en Schiedam was afgesloten. De vertraging was beperkt, maar verspilde tijd is verspilde tijd.

Er zitten altijd mensen bij die zich daar kapot aan ergeren. Dat is niet altijd zonder reden, want je zult maar net onderweg zijn naar een sollicitatiegesprek, bevalling of begrafenis. Bovendien, meer principieel: verloren tijd krijg je nooit meer terug. Daarom hebben mensen altijd zo’n haast. De klok tikt door, het leven gaat voorbij. Dus komt er nog wat van? We hebben niet eeuwig de tijd.

Toch heeft zulke frustratie weinig zin. De kunst is om te wonen in het moment. Ook als je in de file staat, of tevergeefs staat te wachten in de kou, op het station.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Daarom doen tegenwoordig hele volksstammen aan mindfulness, om te oefenen. Leven met aandacht, leven in het hier en nu. Verklaar de oorlog aan zaken als afleiding, irritatie en ongeduld. Of beter nog: aanvaard ze wanneer ze in je opkomen, maar zie er behoedzaam van af. Pas dan leef je het leven in volle zin.

Mindfulness komt uit de Boeddhistische traditie van mediteren. Een beetje zweverig is het wel. Toch wordt het de laatste jaren omarmd door onze westerse, academisch geschoolde psychologen en therapeuten. Minder bekend is dat meditatie ook in christelijke en islamitische kringen al eeuwenlang gebeurt. Het is een vitale lijn in alle wereldgodsdiensten, en blijkbaar heeft het effect.

Niet dat godsdienst werkt als opium (‘ik word er zo lekker rustig van’). In tegendeel: het leert je juist om je in te spannen voor zaken die er werkelijk toe doen. Je kiest een ander perspectief. Je vraagt je af: wat doet er in het leven werkelijk toe? Welke tijd is onbetaalbaar? En hoe maak ik van de wereld een betere plaats? Zulke thema’s vragen zonder uitzondering om veel geduld. Om een paar uurtjes tijdverspilling kun je dan wel lachen, misschien.

Ds. Martijn van Leerdam

Martijn van Leerdam

Martijn van Leerdam

Dinsdagcolumnist voor Maassluis.nu in 2013-2014 | Dominee bij PKN Maassluis Koningshof | @DsMartijn op twitter