Luid gelach, gebrul en gejuich: deze drie woorden beschrijven mijn eerste ervaring met een babyshower. Velen zouden zeggen dat dit normaal is, maar toch bekruipt mij het gevoel dat het niet als een “normale” babyshower eindigde. Het was namelijk voetbaldag en dat betekende maar één ding: de huiskamer was verdeeld. Aan de ene kant vond je de met elkaar pratende non-football believers en aan de andere kant, achter de iPads en smartphones verschuilende en vooral luidruchtige, voetballiefhebbers.

Vroeger was er bij ons nooit voetbal op de televisie. In een huishouden gevuld met alleen vrouwen waren er simpelweg geen liefhebbers voor. Voor de mensen die dachten dat ik een stereotypische opmerking ging maken, wel was er vaak darts en snooker op de televisie te zien. Tegenwoordig kijk ik veel meer voetbal, het wordt letterlijk door mijn strot geduwd. Met een Ajacied in huis die tijdens iets wat de Klassieker schijnt te heten rustig de Caiway belt om te vertellen dat hij het niet normaal vindt dat er kakkerlakken door zijn scherm lopen, vrijwel elke voetbalwedstrijd volgt (en niet te vergeten de diverse programma’s en kranten met voor- en nabeschouwingen) blijft het een uitdaging om voetbal te negeren. Ook buitenshuis is het raak, zoals op de verjaardag van mijn halfzus, daar begint de strijd met mijn zwager al op het moment dat we het huis binnenstappen. Aartsrivalen zijn het, Feyenoord tegen Ajax, … tegen …, … tegen … Ik snap het niet.

Nu is manlief enorm blij, omdat Ajax sinds ’96 weer in de finale zit. Ja, ik let af en toe wel op als hij de historie van het Nederlands voetbal, en dan met name die van Ajax in geur en kleur vertelt. Ze spelen namelijk op woensdag 24 mei in Stockholm, een wedstrijd waar hij dolgraag bij had willen zijn. Helaas voor hem zitten we dan heerlijk in de zon met een cocktail in onze handen op het mooie eiland van de Dominicaanse Republiek. Wel moet ik zeggen dat ik blij ben dat er precies dan geen vluchten retour gaan, want meneer zou het geregeld hebben voor zichzelf.

Maar dat is niet alles, want woensdag 24 mei is een bijzondere dag. Het is namelijk mijn 26ste verjaardag. Een dag waarop ik heel gemakkelijk kan zeggen dat we geen voetbal gaan kijken want: 1. We zijn op vakantie op een tropisch eiland en dan gaan we niet binnen televisie kijken en 2. It’s my birthday and i’ll do what I want.

Opvallend vind ik de verschillende reacties tussen man en vrouw. Vrouwen roepen “Groot gelijk, ik zou niet moeten denken om voetbal te kijken op vakantie!” en de mannen roepen “Dat is sadistisch, wreed en ondenkbaar!” Inmiddels probeer ik meer interesse te krijgen voor de bal schoppende sport, ik doe mee met de spontane dansjes die voortvloeien uit een goal voor het winnende team, ik vraag door naar de complexe maar overdreven valpartijen en geef hem de afstandsbediening wanneer het uur daar is.

Ik ben dus tot de conclusie gekomen dat ik het voor deze ene keer prima vind dat hij op mijn verjaardag, notabene op een van de mooiste eilanden ter wereld, voetbal kijkt omdat het klaarblijkelijk veel waarde heeft. Maar let wel, de volgende keer dat ik naar de Kardashians kijk, kledingwinkels afstruin of een babyshower bezoek, verwacht ik dezelfde welwillendheid en geen plotseling vergeten afspraken. Hem kennende zal hij wel een mini Ajax pakje voor het kindje meenemen, maar ach, het is geven en nemen.

Kimberly Ruppert

Kimberly Ruppert

Kimberly Ruppert | Vrijdagcolumist 2016-2019 | PR & Marketing | Kiru-Projects | Theater Stadsgehoorzaal Vlaardingen

2 Reacties

  1. Manuela Vroon-Ruppert
    19 mei 2017 at 16:10

    Duurt niet lang of je bent ook voor Feyenoord hoor 👍🎉🎉🎉

  2. Aad Rieken
    19 mei 2017 at 08:55

    Met Een Ajacied In Huis,
    kijkend naar Feyenoord voor de buis,
    en kakkerlakken ziet incluis,
    is het lang wachten op zijn abuis,
    zag het verkeerd thuis in Maassluis!

    Op ’n tropisch eiland,
    komt ‘ie on-waarschijnlijk,
    tot zijn volle verstand,
    Feyenoord is on-gelooflijk!