Column: Vrijdag de dertiende

Suiker over je schouder heen gooien, niet onder haar ladder doorlopen, een zwarte kat die je pad kruist, vrijdag de 13e en zo kan ik kan nog wel een hoop opnoemen. Bijgeloof.

En laat ik nou verschrikkelijk bijgelovig zijn! Echt hoor, gewoon om gek van te worden. En de laatste tijd nog een beetje erger dan anders.

Drie jaar geleden liet ik een spiegel kapot vallen. Toen is het gedonder begonnen. Of was het omdat ik een woordenwisseling had met iemand die met spelden in poppetjes zit te prikken? Voodoo.

Nou ja, in ieder geval lijkt vanaf dat moment echt alles mis te gaan.

Wat ik aanraak lijkt kapot te gaan. Van wasmachines en -drogers tot aan mijn auto aan toe. Er is om mij heen een explosie van die dodelijke rot ziekte of andere oorzaken waardoor je mij de laatste tijd kan uittekenen in mijn zwarte jurk. Dit was ook de reden van mijn afwezige column twee weken geleden. Weer een begrafenis. Weer een werkgever. En ja, natuurlijk is daar als eerste mijn verdriet. Maar dan komt toch ook een volgend probleem om de hoek kijken.

Geen werk meer. Dus solliciteren terwijl daar mijn hoofd echt niet naar stond. Door bezuinigingen was mijn werkgever gekort in zijn PGB. Dus tja, ik natuurlijk ook. En zo wil het toeval dat ik al op zoek was naar iets voor erbij.

Januari j.l stuur ik een mail en vrijdag de dertiende (…) krijg ik daar een positieve reactie op! Zo! Dat is weer eens wat anders dan pech hebben op die dag.

Dan zal ik heel eerlijk iets opbiechten. Niet lachen hoor!

Vrijdag de dertiende plaatst het dierenasiel een bericht met een foto van een zwarte kat met een heel rare tekst erbij. Als je die dag geluk wilde dan moest je die foto aankijken en die tekst herhalen. Voel je het aankomen? Ja hoor, daar zat ik met mijn peen-en-uien gezicht: “Zwarte katten zijn de mooiste, zwarte katten zijn de beste, zwarte katten zijn de liefste”

Maar het heeft wel gewerkt! Ik heb een foto van deze foto en tekst gemaakt. Kan ik het iedere vrijdag de dertiende toepassen. Nee hoor, dat is ook gekkigheid, zo erg is het ook weer niet… denk ik.

Nu zoek ik nog een manier om die gebroken spiegel ongedaan te maken en die spelden krom te laten trekken bij een poging tot prikken. Het is toch echt wel tijd dat er weer eens wat geluk op mijn pad komt …