Column: Zij

Een aantal maanden geleden begon ik met de titel “WIJ” aan mijn pogingen een maandelijkse column te schrijven, in hoofdzaak over de Voedselbank Maassluis.

Wij, wie zijn wij? Dat is toen hopelijk duidelijk uiteengezet. Voor wie doen “wij” het werk? Dat zijn de mensen die onvoldoende geld hebben om aan de dagelijkse levensbehoefte te kunnen voorzien. Daarom nu de andere kant van de medaille: “Zij”.

“Zij” zijn we de mensen die deels afhankelijk zijn van de voedselbank om hun bestaan wat draaglijker te maken. Zij zijn echter niet allemaal gelijk met dezelfde afkomst, al staan zij wel elke week geduldig in de rij te wachten op wat er ditmaal voor hen overblijft.

Zij hebben één ding gemeen: elke maand heeft telkens teveel dagen om te kunnen rondkomen.
Zij wonen in Maassluis of directe omgeving en zijn dus inwoners van Nederland, soms allochtoon, soms autochtoon.
Zij hebben verschillende achtergronden en omstandigheden waardoor ze in de huidige situatie zijn terechtgekomen. Nooit vrijwillig, maar zij zitten erin, in de financiële problemen.

Zij hebben die stap durven nemen om over die drempel te stappen en hun financiële plaatje voor te leggen aan de mensen van de intake. Voor hoe velen is die drempel nog te hoog? Pas als zij aan de landelijk vastgestelde netto minimumbedragen voldoen komen zij voor maximaal drie jaar in aanmerking voor een voedselpakket. In die tijd moeten zij hun situatie op orde zien te krijgen.

Zij zijn bijvoorbeeld Irakese of Syrische christenen, die in hun land vervolgd worden en met verkrachting of moord bedreigd zijn.

Zij zijn gevlucht en door bemiddeling van niets ontziende mensenhandelaren toevallig in Nederland terechtgekomen. Zo’n vlucht geschiedt vaak op gruwelijke, onmenselijke wijze; de verhalen van bootvluchtelingen zijn bekend.

Zij zijn echter ook geboren en getogen Nederlanders, die hun baan kwijtgeraakt zijn of diep in de schulden zitten. Mensen die door de crisis werkloos geraakt zijn en eerst hun huis moeten “opeten” alvorens zij voor een uitkering in aanmerking komen.

Zij zijn alleenstaande moeders met enkele kinderen, die door hun man zijn verlaten met achterlating van schulden en meestal zonder inkomen. Zeker als het mensen uit andere landen betreft. Gebroken gezinnen komen veel voor. Met de scheiding alleen ben je er niet, nee dan begint de ellende pas.

Zij zijn juist ook die kinderen die nog niet voor zichzelf kunnen zorgen en dus afhankelijk zijn van de ouderen bij wie zij in huis zijn, maar als het daar aan voldoende middelen ontbreekt, hebben die kinderen ook ernstige tekorten. Zeker hen gun je een goede toekomst.

Zij zijn ook de mensen aan de rand van de maatschappij met problemen van verslaving, schulden die alleen maar oplopen en nauwelijks of geen inzicht hebben hoe uit die vicieuze cirkel te geraken. Zij hebben professionele hulp nodig, die gemeentelijke instanties wel geven, maar die toch onvoldoende blijkt te zijn.

Zij zijn misschien wel uw buren. Terwijl u de achterbak van uw auto volstouwt met de meest verse producten uit de supermarkt, zijn zij afhankelijk van wat er elke week overblijft.

Naast de wekelijkse boodschappen proberen wij van de Voedselbank Maassluis ook op andere manieren te helpen om hun leven weer op de rails te krijgen. En als dat dan lukt, dan zie je de blije gezichten: “Vanaf volgende week kom ik niet meer, ik kan zelf weer rondkomen”. Prachtig toch, als je dat hoort.

Helaas zijn er nog veel te veel mensen die tot de categorie “zij” behoren, zodat “wij” voorlopig nog wekelijks kunnen uitdelen. Zolang de voorraad strekt, natuurlijk.