Column(236): Zijn politici grotbewoners?

Zonder kopij vanuit de politiek, is er een invalbeurt nodig op de dinsdag

colunm nr 236

Hoe betrouwbaar en hoe belangrijk is politiek? Enerzijds kan het ons allemaal gestolen worden, anderzijds vinden we er met zijn allen heel veel van. Ik ken een politica die een paar maanden geleden op Facebook schreef: “Help mij eraan herinneren als ik iets vind”. Zij was het ongefundeerd roeptoeteren van velen van ons zat en als zij zelf haar mening gaf, pakte dat veelal heel anders uit dan hetgeen zij beoogde. Ook een politicus kan dus moe worden van de politiek.

Wat politiek extra moeilijk maakt, is dat politici het nooit goed kunnen doen in de ogen van de burgers. En als er eens een keer iets toch echt goed uitpakt, kent het succes ineens vele vaders. Politiek is een roeping voor degenen die bereid zijn zich vier jaar lang door – soms nauwelijks te verteren – stukken te werken om het eigen dossier bij te houden. En dan komt nog alleen de fractieleider aan het woord als er een debat is.  Weliswaar mogen alle (steun) raadsleden in commissies en binnenskamers hun woordje doen, maar in de publieke arena niet.

Onder de vele buitenstaanders zijn nog steeds diverse personen die denken dat de gemeenteraad het gemeentebeleid bepaalt. Een wijdverbreid misverstand. De raad controleert het college van B&W op het in te zetten beleid. Het akkoord of de afwijzing vanuit de raad bepaalt of een wethouder of de burgemeester het beleid mag invoeren. Veelal wordt er een en ander met moties en suggesties bijgesteld, maar wordt de ingezette beleidslijn gewoon doorgetrokken. Die lijn kan stammen uit een vorig jaar, soms zelfs van een vorig college..

De gewone burger – daar is hij weer – heeft er weinig zicht op, vindt het wel best of juist niet…

Het is een gegeven dat die burger zijn beeld vormt op basis van wat hij via de media of via anderen verneemt.

Beeldvorming

En dan komen we uit bij het verhaal van Plato.

Het komt in het kort erop neer, dat er mensen waren die hun hele leven in een grot woonden. Als de zon scheen, zagen zij op de rotswand schaduwbeelden van wat er zich buiten afspeelde. Die beelden waren hun waarneming van de werkelijkheid.

Zo gaat het ook met de media en feitelijk alles wat jij niet zelf uit de eerste hand hebt. Jij vormt je een beeld. De media worden geregeld beticht van censuur of nepnieuws. Het niet plaatsen of het onvolledig weergeven van iets waarvan een ander ‘alles’ weet, leidt tot kritiek: “men schetst een verkeerd beeld”.

Ook het kortheidshalve inkaderen van een artikel of bericht wordt af en toe bekritiseert: men noemt het framing, omdat er bijkomende informatie is weggelaten. Dat weglaten gebeurt soms bewust en meestal alleen om de omvang van het bericht in de hand te houden.

Weglaten en weggaan

Die kunst van weglaten is niet iedereen gegeven. Anderzijds is het helder en compleet informeren ook niet iedereen gegeven. Als dat communicatie door een lid van het college van B&W betreft, is dat soms aanleiding om van de collegetrein te stappen. In het geval van de Hoekse Lijn is dat gebeurd, maar door het vertrouwelijk verklaren van het onderzoeksrapport, gaf Rotterdam het beeld van de politiek een extra knauw.

Hoe betrouwbaar is dan toch ons beeld over de politiek? Dat antwoord mag jij zelf invullen. Het hangt er vooral vanaf of jij een grotbewoner bent of dat jij de politici grotbewoners vindt.