Column: Zo begonnen, zo voorbij

Het schooljaar 2016/2017 is van start gegaan. Dus kijk ik vandaag terug op zes weken zomervakantie. Allereerst iets typisch Nederlands: Klagen over het weer. Het was de afgelopen weken nou niet bepaald echt zomerweer met aangename (en dan klagen wanneer het te warm is) temperaturen. Sterker nog, het heeft vaak geregend helaas. Maar dat mocht de pret niet drukken, en we hebben toch ook wel geluk gehad op de dagen dat wij een uitje hadden gepland.

Zo zijn we eerst naar Plaswijckpark geweest. Die dag was dus gewoon heet. Kinderen verkoeling in het zwembad en wij in de schaduw genietend van het span. Heerlijke dag, met dank aan mijn ouders.

Vervolgens heeft mijn tante mijn tweeling een dag meegenomen naar Scheveningen. Ook dat was voor hun uiteraard een heerlijke dag. Treinreis, op stap met tante, en zon, zee en strand.

Mijn oudste dochter is een week mee geweest met een klasgenoot naar Hoeve Bouwlust. En de geboorte van een kalfje was toch wel het hoogtepunt! Zelf heb ik haar verrast met een bezoekje op donderdagmiddag en wat was ze blij om mij weer te zien en haar zusjes en broertje.

Verhuizing

De week opvolgend gingen mijn dochters twee weken naar hun vader. Dat heeft mij de gelegenheid gegeven om hier thuis aan de slag te gaan, zoals ik in mijn vorige column geschreven heb: interne verhuizing!
Wat een werk hebben mijn vader en ik verzet! Woensdag hebben we dertien uur gemaakt, en we waren allebei voldaan moe. (kapot, versleten, op). Op de dagen die volgden heb ik alle speelgoed uitgezocht en de kamers op orde gemaakt. Wat een mooi resultaat: een andere kamer, een nieuw stapelbed, een tweepersoonsbureau en orde in de voorgaande chaos.
De kamer van mijn oudste dochter heeft ook een opruimbeurt ondergaan, en de muurverf staat al klaar. Nu een dag inplannen om haar kamer de gewenste kleur te geven: mintgroen

Mijn dochters kwamen op zondag thuis na twee weken, en ik heb ze een voor een mee naar boven genomen om hun nieuwe kamer te laten zien. Wat een blijdschap! En wat een dankbaarheid! Al het werk was de moeite waard!

Voedselbank, dank

De laatste week van de vakantie brak de dag na hun thuiskomst aan en om half negen werden wij verwacht bij de Voedselbank. Want zoals ik in een eerdere column geschreven heb, kregen alle gezinnen met kinderen, die aangesloten zijn bij de voedselbank in Maasluis, een dag Efteling cadeau.

Deze donatie is gedaan door een gezin uit Maassluis, en ik denk dat ik namens alle gezinnen mag spreken dat onze dank erg groot is. Heel hartelijk bedankt voor deze dag.

Vanuit mijzelf wil ik mijn dankbaarheid uiten door te melden in deze column, dat ik genoten heb van mijn kinderen die dag. De lachende gezichten, ondanks de wachttijden van de attracties, en de spanning op hun gezicht wanneer ze voor de eerste keer een achtbaan in gaan. En dan de trots en blijdschap wanneer ze op mij af kwamen rennen ( mijn vriendin ging met hun mee de attracties in, ik bleef bij de tassen en genoot van het zonnetje en de mensen )en honderduit vertelde over hun rit in de achtbaan: Onbetaalbaar!

In die zelfde week werden mijn dochters op donderdag wederom verwacht bij de voedselbank. In samenwerking met de Mikkies (Mikkiekamp) konden de kinderen een dag mee naar Ahoy, Jeugdvakantieland. Ouders mochten thuisblijven. Om vijf uur waren ze terug en uiteraard vol met verhalen over wat ze gedaan en gezien hadden en hoe leuk ze het gevonden hadden! Voedselbank Maassluis en De Mikkies: Hartelijk Bedankt namens alle kinderen!

En na deze dag kwam de eerste schooldag wel weer erg dichtbij. Mijn kinderen hebben genoten, ik heb genoten. Dus al met al hebben wij een fijne vakantie gehad, en zijn we met goede moed en zin afgelopen maandag gestart aan het nieuwe schooljaar!