Column: Geen zin

Er zijn van die dagen dat het vinden van inspiratie voor het schrijven van een column bijzonder moeizaam gaat met op de achtergrond een snel naderende deadline die als een zwaard van Damocles boven het stralend witte word-document hangt.

Vandaag is dus zo’n dag.
Elk onderwerp waar ik een aanvang mee probeer te maken stuit verstandelijk al snel op onoverkomelijke bezwaren in de trant van ‘te voorspelbaar’, ‘al een keer gedaan’, ‘saai’, ‘te privé’, ‘te confronterend’ of ‘te veel omvattend, dan wel te ambitieus’.
Het valt samen met een krachtige desinteresse of weerzin die ik de laatste tijd ervaar als ik praatprogramma’s op tv aanzet (het verdwijnen van de onweerstaanbare Eva zal hier niet helemaal los van staan), het gewauwel van puberale, zichzelf verheerlijkende diskjockeys op radiozenders aanhoor of collega’s in essentie simpele onderwerpen onnodig ingewikkeld zie maken in oeverloze discussies.

Er is natuurlijk een direct aanwijsbare oorzaak voor deze weerbarstige houding en de daaruit volgende schrijversblokkade.
De herfst staat immers voor de deur en aan een vakantie met meerdere reisjes naar het zonnige Zuid-Europa is afgelopen week een einde gekomen. De oudste dochter is Voeding en Gezondheid gaan studeren in Wageningen, wat herinneringen in me naar boven heeft gebracht over de start van mijn eigen studie in Delft toen ik als optimistische vrijdenker de wereld nog naar mijn hand dacht te kunnen zetten.
Verder doet het vaste 1-ouder-ritme aan de Fenacoliuslaan weer zijn intrede met twee schoolgaande en sportende kinderen, gaat het werk voort als applicatiebeheerder in Den Haag bij het tegenwoordig wat minder aandachttrekkende COA en stel ik mezelf wat bescheiden (sportieve) doelen voor de komende maanden. Het zal misschien wel bij de leeftijd horen dat er desondanks wat knaagt. Wordt het geen tijd voor een nieuwe uitdaging, zonder direct een concreet voorbeeld te hebben?
Ik dreig te vervallen in de typische sollicitatievragen:
‘Wat vind ik eigenlijk echt leuk?’, ‘waar wil ik over 5 jaar staan?’, ‘waar ben ik goed in?’.

Genoeg stof voor interessante columns wellicht, maar nu dus even niet…