Museum Maassluis: Expositie Oberreiter en afscheid Stamperius

Opening expositie Johann Oberreiter en afscheid Pieter Stamperius: geen toevallige combinatie

De voorbereiding van de tentoonstelling van werk van Johann Oberreiter was intensief. Het resultaat is er dan ook naar. Veel van zijn werk, vooal uit het bezit van de Stichting Vrienden van Museum Maassluis of ter beschikking gesteld door particulieren, is er te zien.

Maar omdat Oberreiter in Maassluis vele functies bekleedde, waaronder leraar, is er ook werk te zien van een aantal van zijn leerlingen. Dit betreft Lenie de Baat, Jan Ouwenbroek en Aad Sluijter, die bij de opening aanwezig waren. Maar er is ook werk te zien van inmiddels overleden leerlingen Catrien de Baat en Henk Fortuin.

Bijzonder is tevens dat in het museum een klaslokaal à la Oberreiter is nagebouwd.

Friedie Kloen, educatief medewerkster van het museum, beet het spits af door iedereen welkom te heten. Pieter Stamperius was in de laatste bestuursvergadering wat minder formeel door voorzitter Hans Ploeg bedankt. Nu kreeg hij nog veel lof van Friedie toegezwaaid.

Pieter was destijds, als voorzitter van de Vrienden van Museum Maassluis, nauw betrokken bij de aankoop van de collectie van werken van Oberreiter. Dit bracht Friedie op het idee een en ander aan elkaar te knopen en de tentoonstelling aan hem te wijden.

Ook van de zijde van de Vrienden werd Pieter toegesproken door Marianne Soors. Dank was er voor de grote inzet en kennis op het gebied van de kunst.

Wethouder cultuur, David van der Houwen, bedankte Pieter namens de gemeente voor zijn werk gedurende tien jaar voor het museum, aanvankelijk in het bestuur van de Vrienden en later als bestuurslid van het Museum. Hij memoreerde onder andere dat Pieter zich met anderen had ingezet voor het behoud van dit mooie museum: ‘Want het zag er ooit erg somber uit. Bezuinigingen. Maar geknokt voor het behoud. En met succes.’

De wethouder citeerde ook uit een brief van zijn voorganger, Gerard van der Wees, als antwoord op Pieters aanbod om lid te worden van het stichtingsbestuur van het museum:

‘Als welhaast vanzelfsprekend ben ik er, gezien uw enthousiaste deelname en de intensieve samenwerking tussen u en de heer Ploeg, van uitgegaan dat u in principe ook het bestuurslidmaatschap ambieert van een te vormen stichting die zich richt op exploitatie en beheer van het museum en haar collectie. Gezien uw bestuurlijke kwaliteiten en uw affiniteit met het kunst- en culturele veld beschouw ik deelname van u aan een toekomstig bestuur als zeer welkom.’

Pieter had ook zelf een fraaie toespraak voorbereid waarin hij beeldend schetste hoe zijn liefde voor de kunst is gegroeid. Hij schetste hoe in het verleden de musea, onder andere als veilige haven voor het bewaren van kunst, waren ontstaan. Ook gebeurde dat in Maassluis dat via een ‘Oudheidkamer’ later een heus museum kreeg waarin vele verzamelingen een veilige plek kregen.

Ook besteedde hij ruime aandacht aan het leven en werken van Johann Oberreiter, hoe deze als veertienjarige vluchteling uit Oostenrijk liefderijk in Maassluis werd opgevangen. Hoe hij zich ontwikkelde in vele ambachten waaronder die van kunstenaar en leraar.

Hij sloot af met: ‘Nu bijna 100 jaar later wordt zijn artistieke nalatenschap, ook de spin off in de vorm van succesvolle leerlingen, geëxposeerd in het Museum Maassluis. Ik prijs mij gelukkig dat ik, met de Vrienden van het Museum Maassluis, die nalatenschap binnen de muren van het Museum Maassluis heb mogen onderbrengen.’